Uczony pracował także w Urzędzie Ziemstwa Chersońskiego, na stanowisku gubernialnego entomologa do spraw zwalczania w rolnictwie owadów-szkodników. Zajmował się realizacją pomysłu stworzenia Muzeum Przyrodniczego Ziemiaństwa, którego był wieloletnim kierownikiem.
Po Rewolucji Październikowej, w 1918 roku został powołany na profesora zwyczajnego botaniki na wydziale rolniczym Politechniki Chersońskiej, gdzie wykładał morfologię, systematykę i jako pierwszy na świecie – fitosocjologię. W 1923 roku Józef Paczoski przeniósł się do Polski, gdzie objął stanowisko kierownika naukowego rezerwatu w Puszczy Białowieskiej.
Wpisana w 1984 roku przez UNESCO na 
listę rezerwatów biosfery Nowa Askania jest podzielona na trzy strefy. Na skrawek Dzikiego Pola o powierzchni 11 tys. ha nie ma wstępu. Na tym obszarze nigdy nie tkniętym pługiem, wśród wysokich bylin, które miejscami osiągają wysokość przewyższającą wzrost człowieka, żyją w warunkach półwolnych stada ssaków kopytnych z Azji, Afryki i Ameryki.
Jest tam największe na świecie żyjące na swobodzie stado koni Przewalskiego. W strefie buforowej dozwolony jest wypas bydła i pokos traw. Trzecia strefa jest zantropogenizowana. W Nowej Askanii działa instytut naukowy prowadzący prace nad adaptacją i aklimatyzacją różnych gatunków dzikich zwierząt, krzyżowaniem ich między sobą i ze zwierzętami domowymi.
Turyści mogą zwiedzać przeważnie zoo i park dendrologiczny, a fragmenty Dzikiego Stepu można zobaczyć tylko z odległości. Nie zabezpiecza to jednak przed pożarami. Niedawno spłonęła kolejna stepowa część rezerwatu.
