Nieodłącznym elementem dekoracji domu jest zawieszona u sufitu gałązka jemioły. Całują się pod nią zakochani oraz skłóceni, a jej pęk przechowywany jest do następnych Świąt. W Polsce w wieczór wigilijny dzieci dostawały gałązkę szpilkowego drzewka, na którym zawieszały różne łakocie: czekoladki, owoce, jabłka, kolorowe opłatki i słomiane łańcuchy.
Tradycja ustawiania w domach bożonarodzeniowych choinek szeroko rozpowszechniła się w świecie dopiero w XIX w. Początkowo, wiecznozielone panny zagościły w cesarskich pałacach Francji, Niemiec, Anglii, Norwegii, Danii і Rosji. Dopiero w połowie XIX w. choinka została dostępna również zwykłym ludziom.
Pierwsze wzmianki o choince w Rosji pochodzą z dekretu Piotra Wielkiego, którym car ustanowił święto Nowego Roku na 1 stycznia 1700 r. Mówi się w nim następujące: „Na głównych i zwykłych ulicach, koło bram i budynków, polecam ustawić ozdoby z drzew i igieł sosny oraz choinki, wiwatować z małych dział i strzelb, urządzać fajerwerki. Ludziom ubogim natomiast, przynajmniej po drzewku czy gałązce koło bram ustanowić”. Po tym wspaniałomyślnym geście cara, naród Rosji pokochał święto Nowego Roku.
W 30 ll. XIX w. noworoczne choinki gościły jedynie w domach petersburskich Niemców, ale już pod koniec wieku, stały się główną ozdobą jak miejskich domów, tak i wiejskich chat. W czas wojny imperialistycznej Synod Biskupów nawoływał wiernych, by nie stawiali w swych domach choinek, ponieważ tradycja ta jest zapożyczona u Niemców. W 1918 r. władza radziecka ogłosiła choinkę burżuazyjnym zabobonem i zabroniła. Już w 1935 r. choinka jednak powróciła na ziemię radziecką z okazji święta Nowego Roku.
Wracając do Polski, uważa się, że tradycja świątecznej choinki pochodzi tu od praktykowanego dawniej stawiania jodły w przedsionku kościoła na czas adwentu. Zielone drzewko kojarzono z życiem, przecież zielony kolor zawsze w ludzkiej wyobraźni kojarzył się z: wiosną, witalnością, odrodzeniem przyrody i ze względu na te znaczenia, stał się znakiem zmartwychwstania. Choinka, jako wiecznozielone drzewko, stało się w tradycji chrześcijańskiej symbolem Jezusa Chrystusa i źródła życia. W XX w. zimowych świąt bez choinki już nie można było sobie wyobrazić.
