W naszym Stowarzyszeniu, planując wycieczkę, całą trasę dzielimy na odcinki, opracowują je poszczególne rodziny. Wycieczki są wówczas bardziej atrakcyjne, również dla młodych, bo to ich przede wszystkim chcemy zapoznać z polskimi zabytkami. Wśród nowoczesnych biurowców ze szkła i betonu można odszukać popadające w ruinę piękne niegdyś siedziby polskich rodzin. Dwory tych, którzy zasłużyli się w społeczeństwie – zakładali szkoły powszechne i muzyczne, domy opieki, budowali kościoły i cerkwie.
Majątki ziemskie powstawały często w uroczych miejscach – na wzgórzach, nad wodą, w lesie. Dzisiaj po cichu umierają. Nasyceni dobrami cywilizacji nowobogaccy nie czują do końca satysfakcji. Potrzebne im są jeszcze stare szlacheckie dwory. Dlatego muszą je najpierw doprowadzić do ruiny, żeby można je było odkupić za bezcen.
Uładówka koło Litynia miała niegdyś cukrownię i dawała pracę sporej grupie ludzi z okolicy. Hrabia Jan Nepomucen Potocki (jego pióra jest „Rękopis znaleziony w Saragossie”) miał tu swój dwór, w którym mieszkał aż do śmierci w 1815 roku. Z tamtych czasów został tylko dom ekonoma na terenie cukrowni (przebudowany w roku 1995).
Od kilku lat cukrownia nie działa, teren jest pod ochroną, ale jak czytamy w prasie: z zakładu wszystko jest wywożone na złom (w grudniu wywieziono kilka wagonów!).
Ludzie piszą do władz obwodu, w odpowiedzi – cisza. Kto jest nowym gospodarzem – niewiadomo. Co spotka budynek ekonoma Potockich – też niewiadomo. Budyneczek nie jest przecież na liście zabytków historycznych i może być zniszczony.
Zrobiliśmy zdjęcie domku, co nas bardzo cieszy. Dmytro Antoniuk zaznaczył, że jemu nie udało się to zrobić. Być może to zdjęcie będzie kiedyś jedyną pamiątką po dziejach sławnych Potockich w Uładówce?
