Tramwaje we Lwowie

Tramwaje we Lwowie

31 maja 1894 na ulice Lwowa wyjechał pierwszy tramwaj elektryczny. System komunikacji tramwajowej we Lwowie jest jednym z najstarszych systemów tramwajowych na dawnych ziemiach polskich, a zarazem był to jedyny system tramwajowy działający na dawnych Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej.

Sieć tramwajowa we Lwowie cechuje się nietypowym dla terytorium byłego ZSRR wąskim rozstawem torów – 1000 mm (w różnych miastach przy budowie torów wykorzystywano rozstawy, od 785 mm na Śląsku po 1525 w Warszawie). Różnorodność rozstawów wymagała różnorodnego taboru.

 

Lwów oparł się na konstrukcji wozów elektrycznych, skonstruowany przez Wernera Siemensa. Pierwszą taką linię uruchomiono w Groß-Lichterfelde (obecnie dzielnica Berlina) w 1881 r. W 1891 r. uruchomiono liniowy ruch tramwajów elektrycznych na pierwszej sieci w Halle. Oryginalnością lwowskiej sieci tramwajowej jest to, że torowiska często biegną skrajem jezdni, przy chodniku, tak jak pierwotnie budowano torowiska dla tramwajów konnych. Pozostało to do dziś, nawet po modernizacji torowisk.

Na dzisiejszym terenie Polski tramwaje elektryczne po raz pierwszy pojawiły się na ulicach Wrocławia w 1893, następnie w 1894 we Lwowie, jako pierwszy w monarchii austrowęgierskiej, uruchomiony z okazji Powszechnej Wystawy Krajowej. W Warszawie tramwaj elektryczny uruchomiono dopiero w 1908 roku. W tym celu u zbiegu ulic Pełczyńskiej, Kopernika, Kadeckiej i Wuleckiej wybudowano zajezdnię tramwaju elektrycznego, a obok elektrownię, potrzebną do zasilania trakcji.

Początki
W 1870 r. pojawiły się pierwsze projekty uruchomienia tramwajów konnych, jednak władze Lwowa odmówiły. Dopiero w 1878 magistrat zmienił zdanie i ogłosił przetarg na otwarcie sieci tramwajowej, który wygrała firma z Triestu. Pierwsza linia tramwaju konnego została otwarta 5 maja 1880 r. na trasie: Dworzec – plac Celny (przez ul. Gródecką, Hetmańską, plac Halicki i plac Bernardyński). Tramwaje konne posiadały zajezdnię przy rozwidleniu ul. Gródeckiej i Janowskiej. Zabudowania tej zajezdni zachowały się do dziś.

 

W latach 90. XIX wieku zaczęto przygotowywać uruchomienie tramwajów elektrycznych, które miały jeździć nie po dotychczasowych trasach, ale nowych. Z uwagi na wąskie ulice w centrum miasta, zdecydowano się zastosować taką samą jak w tramwajach konnych szerokość toru wynoszącą 1000 mm. 31 maja 1894 roku na ulice Lwowa wyjechał pierwszy tramwaj elektryczny, kursujący po trasie: Dworzec – ul. św. Zofii (na Targi Wschodnie).

 

Takie wozy kursowały we Lwowie do 1945 roku (Fot. pl.wikipedia.org)W listopadzie 1894 r. uruchomiono nowy fragment, łączący ul. Hetmańską z Łyczakowską przez Ruską, Rynek, Podwale, pl. Celny. Łączna długość dwóch linii elektrycznych wynosiła 8,3 km. W styczniu 1907 r. uruchomiono kolejne odcinki tras, a od kwietnia 1908 roku przeprowadzono całkowitą elektryfikację tramwaju konnego, ostatecznie rezygnując z przestarzałej formy komunikacji konnej do 29 grudnia. W 1909 r. niezbędne było wprowadzenie oznaczeń linii. Zdecydowano się wówczas na system dwuliterowy, w którym oznaczenia składały się z pierwszych liter nazw miejsc, pomiędzy którymi kursowała dana linia: np. DT – Dworzec – Targi. W następnych latach rozwijano torowiska, łącząc kolejne dzielnice. W lutym 1914 uruchomiono linię H na trasie Wały Hetmańskie – stacja kolejowa Łyczaków. Jej rozkład był dopasowany do rozkładu pociągów.

Okres międzywojenny
W momencie odzyskania przez Polskę niepodległości po Lwowie kursowało 7 linii. W 1922 linie tramwajowe zostały włączone do ruchu prawostronnego, zaś w 1923 rozpoczęto zmieniać system oznaczeń linii na liczbowy. Jednocześnie do końca 1925 funkcjonowały też i literowe oznaczenia, a nowe linie już numerowano. Pod koniec 1925 ostatecznie zlikwidowano literowe oznaczenia, zamieniając je wyłącznie na cyfrowe.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

X