Już od siedmiu lat uczestnicy centrum społecznego „Rzeczowe Inicjatywy” współpracują z Małopolskim Instytutem Samorządu Terytorialnego i Administracji. Wynikiem współpracy było kilka intensywnych szkoleń dotyczących strategicznego planowania rozwoju terytorialnego oraz innowacji w edukacji.
W ostatnich dniach odbyły się kolejne szkolenia, w których udział wzięli nauczyciele nauk ekonomicznych ze szkól województw tarnopolskiego, czerniowieckiego i iwano-frankowskiego (d. stanisławowskiego). Dokładniej o współpracy z polskimi kolegami opowiada czytelnikom Kuriera wiceprzewodnicząca centrum, docent katedry zarządzania regionalnym rozwojem ekonomicznym iwano-frankowskiego Uniwersytetu Nafty i Gazu, kierownik projektu Tatiana Kulik.
Jak rozpoczęła się współpraca waszego centrum z partnerami z Polski?
Było to jeszcze w 2005 roku. Małopolski Instytut Samorządu Terytorialnego i Administracji jest związany z Fundacją Rozwoju Demokracji, z centrum w Warszawie. Fundacja posiada oddział rozwoju demokracji regionalnej – Instytut Małopolski, który mieści się w Krakowie. Gdy pracowałam w kanadyjskim centrum biznesowym w Iwano-Frankowsku, podjęliśmy współpracę z tzw. „biznes-inkubatorem” w Tomaszowie Mazowieckim. W jej ramach odwiedziliśmy Polskę i tam poznaliśmy Ukraińca ze Lwowa, który od pewnego czasu mieszkał w sąsiednim kraju. To on zapoznał nas z pracownikami Małopolskiego Instytutu.
Jaki był wasz pierwszy projekt?
Poświęcony był opracowaniu planów strategicznych dla małych społeczności. Eksperci Instytutu przekazywali nam swe doświadczenia w dziedzinie opracowania planowania strategicznego. Pośród ukraińskich partnerów było pięć ośrodków ze wschodniej, centralnej i zachodniej Ukrainy. Dla iwano-frankowskiego województwa opracowaliśmy plan rozwoju strategicznego miejscowości Bolechów. Ten plan został zrealizowany. Wynikiem wspólnego projektu stało się przygotowanie ekspertów mogących tworzyć takie właśnie strategiczne projekty rozwoju lokalnych społeczności.
Co to jest planowanie strategiczne?
Jest to specjalna procedura, która przewiduje analizę możliwości rozwoju lokalnych społeczności. Po analizie wielu składowych określa się kierunek rozwoju: ekonomika, turystyka, inne dziedziny, rozwiązanie problemów socjalnych itd. Po trafnym planowaniu strategicznym na określonym terenie powstają nowe miejsca pracy, przychodzą inwestorzy. Następny krok to określenie kierunku i opracowanie konkretnych projektów, w tym inwestycyjnych, które będą realizowane na tym terenie.
Jaką pomoc otrzymaliście od polskich partnerów?
Zrealizowaliśmy już sześć projektów. Ostatnim był projekt o nazwie „Integracje: europejski wektor ruchu”. Projekt był skierowany do przedstawicieli lokalnych samorządów – przedstawicieli władzy administracyjnej miast, rejonów, wiosek. Brali w nim udział również merowie miast i pracownicy działów ekonomicznych.
Z naszymi partnerami chcieliśmy pokazać ludziom u władzy, że nawiązując kontakt ze społecznością i poszukując środków na zewnątrz, można wiele dokonać dla własnej miejscowości. Znów jest to element planowania strategicznego, ale wtedy jeszcze mało kto wiedział, co to takiego i jak wiele można dzięki temu osiągnąć, a także wpłynąć na dobrobyt społeczności. Po szkoleniach przedstawiciele samorządów mieli staż w Małopolskim Instytucie w Krakowie. Zaowocowało to umowami o współpracy pomiędzy ich miejscowościami i samorządami w Polsce. Najaktywniejsze są władze Doliny, Rohatyna i rejonu tyśmienickiego.
Kolejnym krokiem stały się projekty oświatowe.
Tak, bo życie zmienia się i stale trzeba się uczyć. Dlatego kolejny projekt poświęciliśmy edukacji społeczności lokalnej. Gdy przejrzeliśmy metodykę podania materiału o państwie i społeczeństwie w szkołach ukraińskich, odnieśliśmy przykre wrażenia. Dzieci, które ukończyły szkołę, czasami w ogóle nie rozumieją co to jest państwo, jakie ma funkcje, nie mają pojęcia o samorządzie. A nawet nie każdy dorosły może odpowiedzieć na te pytania. Polscy koledzy zaproponowali nam nową metodykę podania materiału. Na razie znalazła ona zastosowanie w szkołach Iwano-Frankowska. Przykłady doświadczeń polskich partnerów w tej sprawie przedstawiliśmy w wersji cyfrowej i przekazaliśmy na płytach do szkół.
Kolejne szkolenie nauczycieli, prowadzone przez fachowców z Polski, odbyło się w tych dniach i było poświęcone ekonomice. Do Iwano-Frankowska przyjechało 15 nauczycieli z województw tarnopolskiego, czerniowieckiego i iwano-frankowskiego, a we Lwowie odbywały się szkolenia dla nauczycieli z Wołynia, Lwowa i województwa rówieńskiego.
Dlaczego skoncentrowaliście szkolenia na ekonomice?
Przyczyną, że wybraliśmy ten temat jest fakt, że liczba godzin ekonomiki w szkole stale maleje. Praktyka europejska mówi, że już dzieci w wieku 6-7 lat powinny znać podstawy ekonomiki. Z powodu braku takich podstaw Ukraińcy mają problem z rozwinięciem własnego biznesu. Nawet na specjalizowanych uczelniach, gdzie przygotowywani są ekonomiści, profesorowie muszą zaczynać od podstaw.
Dlatego pokazaliśmy nauczycielom, w jaki sposób można prowadzić gry symulacyjne, pokazano około 20 programów lekcji o ekonomice. Nauczyciele otrzymali gotowe do zastosowania wiadomości w swoich szkołach. Daje to dobre wyniki. Uczniowie samodzielnie uczą się pisać projekty, opracowywać biznesplany. Teraz pora na szkolenia w innym kierunku – zastosowujemy innowacyjne metody podania materiału ekonomicznego, opracujemy komputerowe symulacje sytuacji ekonomicznych. W Polsce już dawno to istnieje. Takie modele opracowywane są na poziomie państwowym. Można je znaleźć na stronie Banku Narodowego, każdy może ściągnąć je na swój komputer i wykorzystać na lekcjach. Mamy nadzieję, że nasz projekt uzyska akceptację w Polsce.
Sabina Różycka
