Taka nazwę nosiła międzynarodowa konferencja naukowa, zorganizowana przez narodowy rezerwat „Zamki ziemi tarnopolskiej” i Ogród botaniczny w Krzemieńcu.
Konferencja odbyła się z okazji 250. rocznicy urodzin znanego architekta przestrzeni (ogrodnika – jak, dawniej ich nazywano), który kardynalnie zmienił organizację sztucznych parków i ogrodów na terenach obecnej Ukrainy Zachodniej. Irlandczyk z pochodzenia, Dionizy McClair, (Mikler – to spolszczona wersja jego nazwiska) stał się jednym z niewielu cudzoziemców, którzy wywarli wpływ na rozwój sztuki parkowej na tych terenach.
Na zaproszenie księżnej Lubomirskiej w 1792 roku Irlandczyk przyjechał na Wołyń. Od tego czasu sztuka parkowa na Wołyniu i na Podolu zaznało zmian i dostało rysy charakterystyczne, w wielu wypadkach, odrębne od reszty terenów Rzeczypospolitej i Europy. Dzięki swemu talentowi przenosił pejzaże z obrazów na naturę. Mikler stworzył odrębny styl w planowaniu parków, który wielu badaczy tak i określili – „miklerowskim”.
„Celem konferencji było nie tylko przekazanie informacji o współczesnym stanie parków zakładanych przez Miklera, ale postawienie na porządku dziennym pytania o ich zachowaniu, odnowieniu i wykorzystaniu w przyszłości –poinformowano dziennikarkę Kuriera w służbie prasowej rezerwatu. – Na konferencję przybyło wielu specjalistów, zajmujących się organizacją przestrzeni z Ukrainy, Białorusi Niemiec.
Z Polski przybyli Iwona Wildner-Nurek, architekt krajobrazu, główny specjalista w rewaloryzacji zabytkowych parków i ogrodów Narodowego Instytutu Dziedzictwa, Piotr Kibort, adiunkt w Gabinecie Rycin i Rysunków, magister z Muzeum Narodowego w Warszawie, Renata Stachańczyk, аrchitekt krajobrazu, magistr-inżynier z Narodowego Instytutu Dziedzictwa, Heike Mortell z urządu ochrony zabytków i archeologii Landu Sachsen-Anhalt, referent do spraw konserwacji ogrodów zabytkowych, Bożena Mocarska-Szwic, asystent muzealny z Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej w Przemyślu”.
Walorem konferencji było to, że na ziemi tarnopolskiej spotkali się przedstawiciele architekci przestrzeni z parku „Aleksandria” z Białej Cerkwi, woj. Kijowskie i przedstawiciele z parku księcia von Pucklera w Bad Muskau – największego parku w Europie, leżącego na pograniczu Polski i Niemiec (Parku Mużakowskiego – red.), wniesionego na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO. Ukraińscy specjaliści dowiedzieli się wiele ciekawego o zachowaniu i odnowieniu starych parków na Białorusi, w Polsce i Niemczech. Co tyczy się dzieł Dioniozego Miklera, to szeroko przedstawione są ona na terenach Wołynia – woj. rówieńskiego i żytomierskiego i Podola – woj. chmielnickie, winnickie i tarnopolskie. Na ziemi tarnopolskiej są dwa dzieła mistrza Dionizego – ogród botaniczny w Krzemieńcu i park pałacowy w Wiśniowcu, który razem z zamkiem wchodzą do rezerwatu „Zamki Ziemi Tarnopolskiej”.
