10-11 lutego br. we Lwowie odbyła się międzynarodowa konferencja poświęcona pamięci organizatora lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej prof. Kazimierza Twardowskiego. Organizatorami spotkania były katedry filozofii Politechniki Lwowskiej i Lwowskiego Uniwersytetu Medycznego.
Z Polski przyjechali Julian Andrzej Kułtys i Stepan Iwanyk. Współprzewodniczącymi konferencji byli profesorowie Wiktor Petruszenko oraz Igor Derżko.
„Kazimierz Twardowski był postacią znaną na całym świecie. To jedyny lwowski filozof, którego imię było i jest symbolem głębokiej wiedzy i nowego podejścia do problemów filozofii i zagadnień ludzkiego istnienia.
Lwowsko-warszawska szkoła filozoficzna była unikatową też pod względem opracowania nowatorskiej idei neopozytywizmu” – opowiadał prof. Igor Derżko.
Wiktor Petruszenko przypomniał zebranym, że po śmierci Kazimierza Twardowskiego jego uczniowie postanowili organizować coroczne konferencje filozoficzne poświęcone jego pamięci. Przed II wojną światową udało się im zebrać tylko jeden raz, w 1939 roku. Cenną inicjatywę przedwojennych lwowskich filozofów odrodzono w czasie niepodległej Ukrainy i mamy w tym roku już dwudzieste czwarte spotkanie. Na konferencję przybyli goście z wielu miast Ukrainy: Kijowa, Odessy, Użhorodu, Łucka, Czerniowiec, Winnicy, Iwano-Frankowska, Charkowa. Inicjatorem powstania we Lwowie konferencji poświęconych działalności prof. Twardowskiego był prof. Marat Wernikow, który jeszcze za czasów radzieckich obronił doktorat na temat działalności lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej. W 1989 roku grupa młodych lwowskich filozofów odszukała na Cmentarzu Łyczakowskim grób prof. Kazimierza Twardowskiego, całkiem zaniedbany i bez tabliczki. Ich staraniem grób odnowiono.
Naukowcy pracowali równolegle w kilku zespołach. Wśród tematów były: „Ogólne określenia i aktualne problemy współdziałania człowieka i świata”, „Człowiek i świat w badaniach historyczno-filozoficznych”, „Cywilizacja współczesna w wymiarze człowiek – świat”, „Osobistość – kultura – moralność w kontekście współczesnym”. Część referatów wygłoszono o tematyce historycznej: „Kazimierz Twardowski o teorii ewolucji Darwina”, „Filozofia kosmizmu Fedorowa i paradygmat wiecznego życia”, „Franc Brentano i historia filozofii ukraińskiej”.
Szczególną uwagę zwrócono na globalizację współczesnego życia, polityki i miejsca filozofii, jak i też każdego z nas w procesach globalizacji. Bardzo krytycznie omawiano działalność wielu organizacji międzynarodowych, a najbardziej – Światowej Organizacji Handlu (WTO). Mówiono też o akcjach antyglobalistów.
Zebrani filozofowie dyskutowali niezwykle aktywnie. Prawie każdy miał swoje zdanie na stojące przed ludzkością problemy i bronił swojej pozycji. W wielu referatach chodziło o tak ważne sprawy, jak sens ludzkiego życia, filozofia religii, amoralność współczesnego sposobu życia, społeczeństwo konsumpcyjne i jego poglądy na duchowość, czyli – bezduszność współczesnego sposobu życia i myślenia. Według filozofów, prowadzi to do degradacji każdego człowieka i całego społeczeństwa. Dziwne jednak, że na tak poważne dyskusje nie zaproszono kapłanów z żadnego z działających we Lwowie obrządków.
Życie ludzkie, przejawy różnych idei i działań na moralność społeczeństwa, działalność organizacji międzynarodowych i filozoficzne widzenie nauki – to tylko niektóre tematy wygłoszonych referatów. Tylko człowiekowi dalekiemu od nauki i filozofii może wydawać się, że dyskusja nosiła charakter daleki od realiów współczesnego życia i potrzeb każdego człowieka.
Już pierwszy referat wprowadził obecnych w bardo ostrą dyskusję. Była to prelekcja prof. Wiery Mowczan z Drohobycza o alarmującym tytule: „Samozagłada gatunku ludzkiego, jako problem etyczno-moralny”. O tym też mówili kolejni referenci: „Człowiek i przyroda: jakościowo nowy paradygmat epoki”, „Miejsce człowieka w świecie: pogląd nauki”, „Poszukiwania miejsca człowieka w otaczającym świecie drogą rezygnacji z niego”.
