Kościół pw. św. Józefa Oblubieńca i klasztor oo. misjonarzy w Zasławiu jest jednym z najwybitniejszych zabytków późnego baroku na Ukrainie. Świątynia jest jedynym działającym kościołem katolickim w mieście. W sąsiednich zabudowaniach klasztornych znajduje się szkoła artystyczna dla dzieci, rejonowe archiwum i redakcja lokalnej gazety „Gwiazda Nadhorynnia”.
Fundatorem kościoła i klasztoru był marszałek wielki koronny Paweł Karol Sanguszko. On też nadał teren pod budowę w pobliżu swego zamku w Nowym Zasławiu. Na zdjęciu widoczne są na pierwszym planie fosa zamkowa i most. Projekt całości wykonał Paolo Fontana – nadworny architekt księcia. Prace budowlane trwały od 1747 do 1749 roku. Prawdopodobnie architekt w swoim projekcie wzorował się na kościele San Carlo ai Catinari w Rzymie.
Przy kościele działały dwa bractwa: Serca Jezusowego, założone prawdopodobnie według przywileju papieskiego 8 marca 1751 roku oraz Najświętszej Trójcy, założonego zgodnie z przywilejem z 1755 roku.
W 1819 roku część pomieszczeń klasztornych została odebrana na potrzeby carskich urzędów rosyjskich. Z czasem rząd carski zlikwidował klasztor całkowicie. Jego majątek przeszedł do ministerstwa majętności państwowych w 1842 roku.
W okresie międzywojennym w klasztorze mieścił się akademik dla dowódców Armii Czerwonej. W tym czasie został on przebudowany, co zmieniło jego wygląd zewnętrzny. Pomimo takiego sąsiedztwa kościół działał aż do roku 1934, gdy komuniści zamknęli go ostatecznie.
Świątynię zwrócono wiernym w 1991 roku i wznowiono działalność parafii św. Józefa Oblubieńca.
Dmytro Poluchowycz
Tekst ukazał się w nr 19 (383), 15 – 28 października 2021
Dmytro Poluchowycz
Dmyto Poluchowycz. Za młodu chciał być biologiem i nawet rozpoczął studia na wydziale biologii. Okres studiów przypadał na okres rozpadu ZSRS. Został aktywistą Ukraińskiego Związku Studentów. Brał udział w Rewolucji na Granicie w styczniu 1991 roku. Był jednym z organizatorów grupy studentów, która broniła litewskiego Sejmu. W tym okresie rozpoczął pracę jako dziennikarz. Pierwsze publikacje drukował w antysowieckim drugim obiegu z okresu 1989-90. Pracował w telewizji, w prasie ukraińskiej i zagranicznej. Zainteresowania: historia, krajoznawstwo, podróże.
