Tegoroczny listopad oficjalnie został ogłoszony w Polsce miesiącem Bruno Schulza. 19 listopada minęło 70 lat od tragicznej śmierci na drohobyckim bruku gimnazjalnego nauczyciela rysunków, który dziś jest uznawany za jednego z największych europejskich artystów minionego wieku.
W wielu miastach Polski, między innymi w Lublinie, Gdańsku i Wrocławiu odbyły się różnorodne imprezy, poświęcone wybitnemu mieszkańcowi Drohobycza. W Warszawie odbył się Festiwal Schulzowski. Przebiegał od 19 do 25 listopada i był zupełnie nietradycyjnym, bo jego podstawą był aspekt socjologiczny. Organizatorem imprezy był jeden z najbardziej znanych socjologów europejskich prof. Jacek Kurczewski.
W warszawskich imprezach udział wzięli także mieszkańcy Drohobycza – dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Bruno Szulca w Drohobycza, a zarazem kierownik Naukowo-Informacyjnego Centrum Polonistycznego im. Igora Meńka i docent Uniwersytetu Pedagogicznego w Drohobyczu Wira Meniok, dziekan Wydziału historycznego Uniwersytetu Leonid Tymoszenko, dziesięcioro artystów teatru „Alter” i autor niniejszego tekstu.
Wprawdzie, przez odbywające się w Drohobyczu imprezy schulzowskie w dniach 19-20 listopada, delegacja mogła przybyć do Warszawy dopiero 23 listopada. O tym będzie poniżej.
Najważniejszym punktem obchodów stała się dwudniowa konferencja w pałacu Tyszkiewiczów-Potockich na Uniwersytecie Warszawskim w dniach 23 i 24 listopada. Uczestnicy dyskusji podejmowali ważną tematykę, która daje wiele do myślenia i pomaga w zrozumieniu twórczości wybitnego drohobyczanina. Pozwala też zajrzeć głębiej i zrozumieć fenomen drohobyckiego kulturowego pogranicza. Mowa była o tym, czym była Warszawa dla artysty z Drohobycza i o naszej gotowości przyjęcia jego oryginalnej, niezwyczajnej, przesyconej erotyką grafiki; o tym, kim był Schulz – polskim Żydem, czy żydowskim Polakiem. Wiele miejsca poświęcono na nieformalne rozmowy, które odbywały się w swobodnej atmosferze tolerancji i były poświęcone „gwiazdozbiorowi” Drohobycza.
Niezwykle interesujące były prelekcje Jacka Kurczewskiego, Dawida Goldfarba, Aleksandra Hermana, Jana Gondowicza, Stefana Chwina, Stanisława Rośka, Jerzego Malinowskiego, Magdaleny Tulli, Marka Zaleskiego i innych. Wiele o artystach pochodzących z Drohobycza opowiadał prof. Jerzy Malinowski. Stanisław Rojek przedstawił, wydany w Gdańsku, album reprodukcji Bruno Szulca w opracowaniu znawcy spuścizny twórczej artysty śp. Jerzego Ficowskiego.
