Jak co roku, prezes Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej Emil Legowicz w czasie letnich wakacji zorganizował wycieczkę wypoczynkową dla członków towarzystwa. W tym roku odpoczywaliśmy w Wereszczycy.
Piękny zakątek naszej ziemi, prześliczne roztocze. Wieś położona jest o 25 km na południowy zachód od Gródka Jagiellońskiego, 12 km od Janowa koło Lwowa. W południowej stronie obszaru bierze początek rzeka Wereszczyca – dopływ Dniestru.
W dolinie Wereszczycy położone są zabudowania. Obszar doliny jest przeważnie lesisty. W aktach z XV wieku wieś zwie się „Wereszczycą” albo „Brzeszczycą”, a dopiero w XVII w. przybiera obecną nazwę. Lustrację tej wsi z dnia 30 marca 1616 r. wydają Stanisław Wapowski – kasztelan przemyski, Heronim Mieloński – sekretarz królewski, Felicjan Grochowski – lustrator oraz Jan Białobrzeski – pisarz skarbowy. Ulrich Werdum pisze w swej podróży: „Jest to wcale mała wieś, z kościołem z drzewa, jak prawie wszystkie kościoły po wsiach, jako i większość domów. Okna tutaj i w wielu innych miejscach były z pęcherzy rybich przytwierdzonych do drewnianych prętków zamiast kitu”.
Obecnie Wereszczyca – to bogata wieś. Miejscowość jest zadbana i przysposobiona do odpoczynku dla turystów. Czyste jeziora, potężny las mieszany z przewagą sosny, czyste powietrze. Są tu jeziora służące jako kąpieliska oraz do połowu ryb. Prowizoryczne domki, stoły, ławy, miejsca wyznaczone pod ogniska. Czysty piasek na plaży, kabiny prysznicowe oraz dopływ wody pitnej.
Do Wereszczycy wyjechaliśmy ze Lwowa wczesnym rankiem, spod kościoła św. Elżbiety. Na miejscu od razu rozbiegliśmy się po lesie, zbieraliśmy maliny, gdzie niegdzie można było znaleźć poziomki. Miłośnicy wody zażywali kąpieli, dużo pływali. Potem posiłek. Pogawędki z przyjaciółmi i znajomymi. Potem były gorące kiełbaski. I znowu odpoczynek. Bardzo dziękujemy prezesowi z małżonką za organizację miłego odpoczynku.
Stefania Łabaziewicz
