Bilans działań wojennych w Małopolsce Wschodniej w pierwszej dekadzie września 1939 r. był dla Wojska Polskiego zdecydowanie niekorzystny.

W 1920 r. Lwów był największym miastem Galicji oraz największym węzłem komunikacyjnym i centrum logistycznym dla frontu polskiego w Galicji Wschodniej.

Przede wszystkim należy zauważyć, że te dwa wydarzenia, obronę Lwowa w roku 1920 i w roku 1939, oddziela krótka, acz ważna epoka – tzw. „dwudziestolecie międzywojenne”. Przez 19 lat świat się bardzo zmienił. Już chociażby z tego powodu łączenie dwóch „obron” (1920 r. i 1939 r.) w ramach jednego zagadnienia jest sprawą niełatwą.

Gdy w 2019 r. wspólnie z redaktorem naczelnym Kuriera Galicyjskiego Mirosławem Rowickim postanowiliśmy zorganizować konferencję poświęconą wydarzeniom sprzed stu lat, nie mieliśmy świadomości, na ile naprawdę ważna była obrona Lwowa w 1920 r. Natomiast było dla nas oczywiste, jakim dramatem – i to w różnych wymiarach – okazała się klęska obrońców miasta w 1939 r.