Miło nam poinformować, iż w czwartek, 9 czerwca 2022 r., odbył się w Centralnej Bibliotece Górskiej Polskiego Towarzystwa Krajoznawczo-Turystycznego w Krakowie promocja I tomu rocznika „Res Carpathica”.
„Res Carpathica” to rocznik składający się z trzech części (działów): naukowej, popularnej i kronikarskiej. Powołany do życia przez powstałe pięć lat temu Stowarzyszenie o tożsamej nazwie z siedzibą w Warszawie, ma wypełnić niewątpliwą lukę w karpackim świecie publikacji przyczynkarskich i popularnonaukowych. Ma przede wszystkim funkcjonować jako medium elektroniczne (https://rescarpathica.pl/rc/category/rocznik-res-carpathica/), a dla Bibliotek i chętnych – w wydruku papierowym. Inicjatorom tego projektu przyświecała myśl stworzenia swego rodzaju płaszczyzny – czy pomostu – łączącej karpackich twórców wszelkich zainteresowań i języków. Czy to karpackie przedsięwzięcie się powiedzie? Właśnie otrzymało swoją szansę i… zaistniało. Reszta zależy od Was, Drodzy Czytelnicy i przyszli Autorzy rocznika „Res Carpathica”.
Z recenzji dr. hab. Jarosława Balona, prof. UJ, z Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego: Z wielką radością i satysfakcją przyjmuję ukazanie się pierwszego numeru RES CARPATHICA – nowego rocznika poświęconego górom. Nie tylko dlatego, że nie ma ich wcale w Polsce za wiele, a poza zasłużonymi „Wierchami” jeśli nawet są, to nie zaistniały w szerszej percepcji społecznej. Ale jestem głęboko przekonany, że na swój rocznik w sposób szczególny zasługują Karpaty – jedne z największych i najpiękniejszych gór w Europie, gór, które przez wieki bardziej łączyły niż dzieliły zamieszkujące w nich i u ich podnóża ludy i narody. Oddawany w ręce czytelników rocznik ma ambicję łączyć naukę z jej popularyzacją i rejestrowaniem faktów o współczesności. Stąd składa się z trzech działów – naukowego, popularnego i kronikarskiego. W pierwszym numerze każdy człowiek gór znajdzie coś dla siebie. W dziale naukowym miłośnicy historii, geografii i kultury mogą skorzystać z napisanych przystępnie tekstów naukowych. Rocznikiem mogą także zainteresować się również obcokrajowcy, przede wszystkim dzięki abstraktom w języku angielskim i ukraińskim. Podsumowując – pomysł wydawania rocznika wydaje mi się trafiony, dzieło potrzebne i mogę tylko życzyć, by inicjatywa się przyjęła, by „Res Carpathica” znalazła zarówno szerokie grono czytelników, jak i chętnych do pisania tam autorów.
Z naszej strony dodajmy, iż w roczniku Czytelnik znajdzie wiele tematów poświęconych ukraińskim Karpatom. Wśród nich te związane z historią tzw. „Szpitala Serwackiego” w Werchowynie (d. Żabie), zlodowaceniom w Czarnohorze podczas maksimum ostatniego glacjału, posiedzeniom Wojewódzkiej Komisji Turystycznej w Stanisławowie w 1925 r. (obecnie: Iwano-Frankiwsk), schronisku na Zaroślaku pod Howerlą, botanicznej perle Pokucia, czyli Dendrologicznym Parku im. Apolinarego Tarnawskiego w Kosowie, a w części kronikarskiej o lwowskim wykładzie online dr Ksenii Kiebuzynskiej nt. niebywałych fotografii Juliusza Dutkiewicza, VI Międzynarodowej Konferencji „Stanisławów i Ziemia Stanisławowska w polskiej i ukraińskiej przestrzeni historycznej”, o Karpackim Biurze Współpracy Ukraińsko-Polskiej w Truskawcu, Przełęczy Tatarskiej w Gorganach z czasów dr. Stanisława Vincenza, Jadwidze Kuczabińskiej – założycielce Towarzystwa Polskiego w obwodzie czerniowieckim, jak również trochę mini-recenzji książkowych: Patrice M. Dabrowski „The Carpatians: Discovering the Highlands of Poland and Ukraine”, szósty tom „Tamtego Lwowa” Witolda Szolgini w edycji krakowskiej z nowymi ilustracjami, przypisami i indeksami, „Tarnopolanie” Piotra Strzałkowskiego, Jerzego Giedroycia i Stanisława Vincenza „Listy 1946–1969”, „Zaleszczyki. Riwiera przedwojennej Polski” Jana Skłodowskiego.
Zapraszamy do lektury
Dariusz Dyląg
Tekst ukazał się w nr 10 (398), 31 maja – 16 czerwca 2022
