Nowy wiek – nowe wyzwania
Szkoła Politechniczna bez zezwolenia ministerstwa mogła przyjmować studentów obcokrajowców, co spowodowało napływ studentów z Królestwa (w roku 1914 studenci ci stanowili 30% ogółu). Liberalizowano warunki przyjmowania obcokrajowców na katedry i docentury. Nie zatwierdzono w Wiedniu wniosku o prawo przyznawania doktoratów honoris causa, nad czym władze uczelni przeszły do porządku dziennego i zaczęto przyznawać te tytuły (otrzymali je m.in.: Maria Skłodowska-Curie, Jan Nepomucen Franke, Julian Niedźwiecki, Witold Obrębowicz – organizator Politechniki Warszawskiej, August Witkowski).
Od roku 1908 kolegium profesorskie zaczęło nadawać godność profesora honorowego dla szczególnie zasłużonych profesorów Szkoły Politechnicznej we Lwowie (wymagano w tym przypadku jednomyślności). W roku 1899 Sejm Krajowy uchwalił, że rektor staje się posłem wirylnym w Sejmie, co było zrównaniem Szkoły Politechnicznej z Uniwersytetami w Krakowie i we Lwowie.
W roku 1902 w Uczelni odbyła się pierwsza uroczysta promocja doktorska (Jana Blautha i Michała Kornelli). Szybko wzrastała liczba katedr, do roku 1914 przybyło 20 katedr, 30 etatowych docentur. Na uczelni działały 43 katedry i 44 docentury. Szkoła Politechniczna we Lwowie skupiała przed I wojną światową doskonałą kadrę naukową. Odegrali oni znaczącą rolę w odrodzonym państwie po roku 1918. Już w roku 1905 Szkoła Politechniczna we Lwowie wysunęła się na drugie miejsce (po Politechnice Wiedeńskiej) wśród politechnik cesarstwa.
Szkoła Politechniczna we Lwowie w roku 1914 posiadała 30 muzeów, 11 laboratoriów, obserwatorium astronomiczne i trzy stacje doświadczalne. Biblioteka Główna gromadziła około 20 tys. tomów i prenumerowała ponad 200 czasopism. W roku 1904 znacznie powiększono budynek główny przez dobudowanie dwóch skrzydeł, a w roku 1911 rozbudowano (o drugie piętro) budynek chemii i wreszcie w roku 1912 postanowiono budowę Laboratorium Maszynowego.
Po wybuchu I wojny światowej w roku akademickim 1914/15 Szkoła Politechniczna była nieczynna. Główny budynek zamieniono na szpital. Mimo niesprzyjających warunków Szkoła Politechniczna we Lwowie w latach akademickich 1915/18 starała się funkcjonować normalnie. Na wykłady w roku akademickim 1918/19 zapisało się prawie tysiąc studentów.
