Pałac w Międzyrzeczu Koreckim (Wielkim), koło Korca stanowi jedną z najpiękniejszych rezydencji na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej. Budynek został ufundowany w ostatniej ćwierci XVIII w. przez ówczesnego właściciela miejscowości Jana Kazimierza Steckiego h. Radwan piastującego wówczas godność chorążego koronnego. Jego ojciec – Kazimierz Stecki był kasztelanem kijowskim, po którym Jan Kazimierz Stecki odziedziczył Kustyn na Wołyniu oraz inne majątki.
Chorąży Stecki był człowiekiem przedsiębiorczym i szybko pomnożył odziedziczoną fortunę, co pozwoliło mu na wybudowanie dwóch pałaców: jednego w rodzinnym Kustyniu, drugiego w zakupionym w 1773 r. od Lubomirskich Międzyrzeczu Koreckim. Sporządzenie projektów obydwu budowli powierzył najpewniej znakomitemu warszawskiemu architektowi pochodzenia niemieckiego Szymonowi Bogumiłowi Zugowi. Miejsce na rezydencję międzyrzecką nie zostało wybrane przypadkowo.
„Park i pałac hr. Steckich położony jest na osi pięknej alei, wysadzanej niegdyś włoskimi topolami, prowadzącej do miasta przez rozległe łąki. Założony na stoku rozległego wzgórza stwarza monumentalne ramy dla klasycystycznej architektury pałacu” pisali w 1939 r. Krystyna Żelechowska i Gerard Ciołek znawcy zabytkowych ogrodów Wołynia. Sam pałac należy do typu rezydencji palladiańskich, których cechą jest to, że korpus główny łączą z prostopadłymi oficynami ćwierćkoliste galerie.
Korpus główny pałacu od frontu flankują po bokach wydatne ryzality, zaś po środku ozdabia joński portyk kolumnowy dostawiony do utworzonego z sześciu kolumn pseudoryzalitu. Oś środkowa pałacu została zaakcentowana dodatkowo swoistym belwederem, który przełamuje horyzontalną bryłę pałacu. Elewacja pałacu od strony ogrodu została ukształtowana w prostszy sposób. Jej dominantę stanowi sześciokolumnowy portyk z balkonem wsparty na kolumnach, które pierwotnie utrzymane były w porządku korynckim, co powodowało, że pałac międzyrzecki jawił się gościom, nadjeżdżającym od strony parku i miasteczka, jako majestatyczna budowla.
Po Janie Kazimierzu Steckim (zm. 1820 r.) dobra międzyrzeckie przeszły na jego syna Józefa Steckiego, po nim zaś, na wnuka Ludwika Steckiego, któremu za udział w walkach z Rosjanami w powstaniu listopadowym (1830/1831 r.) zostały skonfiskowane. Dzięki wielu staraniom rodzinnym w 1859 r. władze carskie zwróciły majątek właścicielom i kolejnym dziedzicem Międzyrzeca stał się Witold Stecki, prawnuk Jana Kazimierza. Do 1939 r. pałac międzyrzecki znajdował się w posiadaniu rodziny Steckich. Pałac posiadał pierwotnie ciekawe wnętrza z malowidłami, które częściowo dotrwały do dni dzisiejszych.
