Na targu kupowało się: jajka na mendle (15 szt.), kapustę do kiszenia na kopy (60 szt.), a jesienią do piwnicy zwożono ziemniaki lub węgiel na metry (100 kg). Drewno do podpałki w piecu było kupowane w wiązkach. Jagody i mleko na kwaterki (¼ litra), a masło na osełki (zapomniałem jaką miały wagę).
W pasmanterii nici w szpulkach miały miarę w yardach, a guziki i agrafki liczono w tuzinach (12 szt.). Na żarówce, wprawdzie był napis np. 40 W, ale mówiło się o niej, że jest czterdziestoświecowa.
Pewnie można by podać jeszcze jakieś inne przykłady, ale minęło zbyt wiele lat abym je spamiętał. Jednak inne produkty, zwłaszcza spożywcze, sprzedawano na kilogramy, litry itp., wg już wtedy obowiązującego, nowoczesnego systemu miar i wag, który wyparł wcześniejsze funty, łokcie czy sążnie, pochodzące z czasów rozbiorowych.
System miar i wag od dawna jest ujednolicony i powszechnie znany, ale weszło trochę nowoczesnych miar, z którymi trudno mi dać sobie radę. Stale pamiętam, że w oponie ma być ciśnienie 2 atmosfery, ale teraz kompresor na stacji benzynowej podaje ciśnienie w barach, a inny w megapascalach. Podobnie kilobajty i megabajty są dla mnie w sferze obcości. Niby wiem o co chodzi, ale posługiwanie się nimi sprawia trudność.
Mędrcy uznali, że płyny mam kupować na dm³, chociaż na razie łaskawie dopuszczają poczciwe litry, ale z dopiskiem e. Podobnie jest z żarówkami. Umiem ocenić czy jest mi potrzebna stuwatowa, czy 60-tka, a oni oswajają mnie z jakimiś lumenami. Przymuszają producentów aby szarego klienta przekonali do tej nowej miary, która im przypadła do gustu. Oj, nie łatwo jest przestawić się, ale obiecuję, że jak znowu urodzę się, to będę honorował lumeny, a zapomnę o watach.
Część cyklu: Czasy się zmieniają: Jak było w czasie mojej młodości (1930–1950). Jak jest w czasie mojej starości (2000–201.?)
Bohdan Łyp
Tekst ukazał się w nr 2 (150), 31 stycznia – 16 lutego 2012
