Jest kochana przez swoją społeczność. Przedstawiciele wielu pokoleń wciąż do niej wracają. Ci, którzy są daleko, wracają do niej chociażby myślą, wspomnieniem. W 1816 r. przy kościele parafialnym św. Marii Magdaleny została założona Lwowska Szkoła Trywialna imienia św. Marii Magdaleny.
Na początku mieściła się w klasztorze podominikańskim, z czasem została rozdzielona na męską i żeńską. W ostatnim dwudziestoleciu XIX w. na posesji wykupionej przez miasto od p. Mosinga powstała szkoła zwana „czerwoną” — wspaniały dwupiętrowy budynek wybudowany z funduszy miejskich.
W okresie walk o Lwów w Szkole św. Marii Magdaleny była placówka obrońców Lwowa. Odcinek w większości składał się z druhów „Sokoła-Macierzy”. Szkoła otrzymała Odznakę Odcinka Drugiego. W latach 1931-1932 została wzniesiona dobudówka tzw. męska szkoła „biała” o współczesnym rozwiązaniu architektonicznym. W okresie wojny uczniowie szkoły kontynuowali naukę przy szkole nr 17.
Dzięki staraniom Komitetu Rodzicielskiego w roku szkolnym 1946/47 nastąpił powrót do rodzimego budynku szkoły. Lata powojenne… Inny świat, inna rzeczywistość. Jednak w szkole św. Marii Magdaleny, która ostatecznie otrzymała w okresie radzieckim nr 10, nadal pracowały nauczycielki, związane z nią od wielu lat. Prof. Olga Niementowska (fizyka, język niemiecki i francuski, 1915-1957) i prof. Bronisława Jurkowska (język francuski, 1920-1956), prof. Waleria Sabatowska (fizyka), Janina i Kazimiera Srokówny, Barbara Bartkiewicz (klasy początkowe) – pracowały od lat 30. aż do odejścia na emeryturę w latach 1959-1961.
Ostatnie siedemdziesięciolecie w historii szkoły to okres uporczywej walki, przede wszystkim rodziców, o zachowanie polskiego szkolnictwa, o istnienie szkoły. W latach 1946-1962 placówka funkcjonowała jako szkoła średnia, od 1962-1990 r. jako podstawowa. Po usilnych staraniach rodziców – po 28 latach – szkoła uzyskała ponownie status szkoły średniej. Zawdzięczając kilku pokoleniom Polaków, do dziś funkcjonuje jako szkoła średnia (ogólnokształcąca) polskiej mniejszości narodowej.
Nauczyciele powojennego pokolenia to wychowankowie wyższych uczelni Lwowa, Łucka, Wilna, Rzeszowa. Są patriotami szkoły, kochają swą pracę, dzieci i młodzież. Profesorowie-weterani: Maria Iwanowa (od 1957 r.), Marta Markunina (od 1970 r.), Kornelia Bujnowska (od 1970 r.), Czesław Migdal (od 1974 r.), Bogusława Smirnow (od 1979 r.), Wiera Szerszniowa (od 1984 r.), Irena Sereda, Wiktoria Capun (od 1985 r.), Edyta Iwanicka (od 1987 r.), Świetlana Pańtiuchowa (od 1989 r.), Ryszard Vincenc, Regina Lebiedź (od 1990 r.), Marta Sawczak, Renata Jakobsze (od 1991 r.), Oksana Jakymiw (od 1992 r.), Irena Słobodiana (od 1993 r.), Halina Niekrasowa, Roksolana Zubko, Urszula Libruk (od 1995 r.).
Dyrekcja szkoły okazuje wszechstronną pomoc wszystkim rodzajom szkół polskiej mniejszości narodowej na Ukrainie, utrzymuje kontakty ze szkołami, ośrodkami metodycznymi, wydziałami oświaty w Polsce.
Szkoła uczestniczy w programach Unii Europejskiej, jest znana poza granicami Ukrainy. Pedagodzy szkoły opracowują autorskie programy nauczania języka polskiego i literatury, nauczania początkowego, są autorami podręczników, lub tłumaczą podręczniki na język polski, które po zatwierdzeniu przez Ministerstwo Oświaty Ukrainy wykorzystywane są we wszystkich placówkach oświatowych na Ukrainie. Szkoła współpracuje z Konsulatem Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie i ze wszystkimi polskimi organizacjami społecznymi we Lwowie.
Zawdzięczając aktywnej pracy administracji szkoły i grona pedagogicznego, uczniowie szkoły uczestniczą w lokalnych, ogólnoukraińskich i międzynarodowych olimpiadach, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Są laureatami konkursów recytatorskich, poetyckich, prozatorskich, plastycznych; mają osiągnięcia w różnych dziedzinach sportu. Bogatą historię prezentuje teatr „Baj”. Od dwóch lat szkoła jest organizatorem Międzynarodowego Konkursu Recytatorskiego im. Zbigniewa Herberta. Za aktywną działalność społeczną szkoła została nagrodzona ponad 300 dyplomami. Jest wśród nich podziękowanie Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Wojskowymi za prace porządkowe na Cmentarzu Obrońców Lwowa, kwater powstańców listopadowych i styczniowych skierowane pod adresem dyrekcji, grona pedagogicznego i uczącej się młodzieży.
Od kilku lat szkoła bezskutecznie walczy o przywrócenie swej historycznej nazwy – szkoły imienia św. Marii Magdaleny. W chwili obecnej ważny jest głos społeczeństwa. Stąd zwracamy się do absolwentów szkoły, jej uczniów i po prostu do wszystkich, komu leży na sercu przywrócenie szkole jej chlubnego miana. Wpisy proszę zostawiać na naszej stronie: www.facebook.com/szkolanr10
Wierzymy, że wspólnymi siłami dokonamy tego! Vox pupuli, vox Dei.
Inf. szkoły nr 10 we Lwowie
