22 maja, o godz. 16:00 na Rynku we Lwowie, przy wejściu do ratusza, wystąpi salezjańska orkiestra dęta „Sokoły” z Oświęcimia. Zapraszamy!
Orkiestra Dęta „Sokoły” Zespołu Szkół Zawodowych Towarzystwa Salezjańskiego w Oświęcimiu składa się z uczniów i studentów szkoły, kierowana jest przez Jarosława Sokoła oraz Romana Marczyńskiego i dyrygowana przez salezjanina ks. Zenona Latawca. Zespół Szkół Zawodowych Towarzystwa Salezjańskiego w Oświęcimiu jest najstarszą placówką szkolną salezjanów w Polsce (założony w 1900 roku). Obecnie studiuje w niej ponad 900 młodych ludzi – kształcących się w gimnazjum, liceum , technikum i zasadniczej szkole zawodowej.
W 1941 roku szkoła doświadczyła dramatycznych momentów. Zaledwie w odległości 2 kilometrów od instytutu salezjańskiego wybudowano obóz koncentracyjny Auschwitz – Birkenau. Wielu spośród księży salezjanów zginęło w trakcie pomocy więźniom. Wśród nich salezjanin Józef Kowalski – beatyfikowany jako męczennik przez Papieża Jana Pawła II.
***
Turyński apostoł młodzieży – święty Jan Bosko zwykł mawiać: „Oratorium bez muzyki jest jak ciało bez duszy” – muzyka bowiem odgrywa wielką rolę w procesie wychowania. Jako wieloletni dyrygent orkiestry salezjańskiej myślę podobnie i dlatego z wielką radością oraz gorliwością kontynuuję starania świętego Jana Bosko – ucząc młodzież wytrwałości, zaangażowania i realizacji swych pasji poprzez wspólną pracę oraz systematyczne, często wielogodzinne próby.
Pierwsza salezjańska orkiestra dęta powstała w oratorium w Turynie, a następnie, w miarę rozwoju placówek salezjańskich, została zaszczepiona w innych domach zakonnych, tak iż była jednym z elementów charakterystycznych dla tego zgromadzenia.
Kiedy salezjanie przybyli do Polski i otworzyli pierwszy dom w Oświęcimiu (1898), od razu założyli w naszym mieście orkiestrę dętą, którą prowadził ks. August Hlond (do której już w 1922 r. należało 50 chłopców). W miarę rozwoju dzieła, powstała także sekcja smyczkowa, którą założył ks. Antoni Hlond (Chlondowski) – brat przyszłego kardynała. Rozwój oświęcimskiej placówki był imponujący, szczególnie po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Zakład zaczął odtąd pełnić rolę lokalnego centrum kultury, prowadząc szeroką działalność muzyczną, teatralną i sportową, otwartą na potrzeby lokalnej społeczności.
Zwyczaj organizowania formacji muzycznych był zatem mocno zakorzeniony w samych początkach dzieła salezjańskiego także w Polsce. Klerycy, podejmujący formację duchową w seminarium, byli uczeni gry na różnych instrumentach (pianino, organy, instrumenty dęte i smyczkowe), tak by później zaszczepiać zamiłowanie muzyczne w tych domach, do których zostaną posłani.
Wiesław Sojka
