28 kwietnia, w 70. rocznicę śmierci skauta – ułana – cichociemnego majora Wiktora Zarembińskiego, Polacy ze Lwowa złożyli kwiaty i zapalili znicze przy tablicy pamięci poległych.
Wiktor Zarembiński był działaczem AK, zginął tragiczną śmiercią w więzieniu przy ul. Łąckiego we Lwowie w kwietniu 1943 roku. W rocznicę śmierci w kościele św. Marii Magdaleny we Lwowie została odprawiona msza św. w intencji majora Zarembińskiego.
Z materiałów, które udostępnił redakcji „Kuriera” Krzysztof Willmann, dowiadujemy się, że Wiktor Zarembiński urodził się 11 października 1903 roku na lubelszczyźnie. W 1913 wraz z rodzicami wyjechał na Podole. Do szkoły średniej uczęszczał w Niemirowie. W styczniu 1918 roku przerwał naukę w V kl. gimnazjalnej i zaciągnął się jako ochotnik do szwadronu 6 Pułku Ułanów, który wówczas tworzony był w Winnicy i wchodził w skład II Korpusu Polskiego w Rosji. Po rozbrojeniu przez Niemców 9 maja 1918 roku, przez 3 tygodnie przebywał w niewoli, w czasie transportu koleją zbiegł i zamieszkał z ojcem na wsi. W pierwszej połowie kwietnia 1919 ojciec jego został aresztowany przez bolszewików i następnie rozstrzelany.
W połowie maja 1919 roku Wiktorowi Zarembińskiemu udało się przekroczyć granicę polsko-sowiecką. Takim sposobem powrócił do kraju. Z 6 Pułkiem Ułanów odbył kampanię bolszewicką jako ułan. Pozostał w wojsku. 14 sierpnia 1931 roku odkomenderowany do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich we Lwowie. W kampanii wrześniowej 1939 roku nadal dowodził IV szwadronem w 24 Pułku Ułanów w ramach X BKPanc. płk. Stanisława Maczka (Armia „Kraków”) na całym szlaku jej walk, od Jordanowa, w rejonie Rzeszowa i Jarosławia oraz Żółkwi i Lwowa. 18 września 1939 przekroczył granicę polsko-węgierską na Przełęczy Tatarskiej.
Dalej los poprowadził go przez Francję do Anglii. Zgłosiwszy się do służby w kraju, przeszedł szkolenie konspiracyjne ze specjalizacją „dywersja” i 7 kwietnia 1942 został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu NW w Londynie. Awansowany na majora 3 września 1942 roku. W nocy z 3/4 września 1942 roku (oper. lotn. „Measles”, ekipa 12) wykonał skok na placówkę odbiorczą „Żaba”, położoną 12 km na południe od Łowicza. Po przyjeździe do Warszawy dość długo nie mógł odnaleźć punktu kontaktowego przy ul. Puławskiej 24/23 u Alfreda Bartnika.
Przydzielony do Okręgu AK Lwów, jako zastępca komendanta Inspektoratu Rejonowego Lwów Miasto i jednocześnie komendant Dzielnicy Południowej (styczeń – kwiecień 1943), w listopadzie 1942 r. przyjechał do Lwowa i zamieszkał u dr Dreszerowej przy ul. Leona Sapiehy. W lutym 1943 złamał nogę i wbrew zasadom konspiracji utrzymywał kontakty organizacyjne w miejscu zamieszkania, a nie w punkcie kontaktowym. 17 kwietnia 1943 roku aresztowany został przez Gestapo w mieszkaniu dr Dreszerowej, całkowicie zdekonspirowany. Po przewiezieniu do więzienia przy ul. Łąckiego 1 popełnił samobójstwo przez powieszenie, nie wydając nikogo.
Konstanty Czawaga
Tekst ukazał się nr 8 (180) 30 kwietnia – 16 maja 2013
