W Drohobyczu rozpoczęto realizację nowego projektu turystycznego. Do znanych i popularnych już szlaków śladami Iwana Franki i Brunona Schulza opracowuje się nowy szlak „Okiem Jurija Drohobycza”.
Pierwszym etapem tego szlaku mają być odwiedziny starej solanki (prawdopodobnie ojciec Jurija Drohobycza Mychajło Donat-Kotermak miał warzyć sól), cerkwi św. Jurija (pierwsze nauki Drohobycz pobierał w szkole Bractwa św. Jerzego), ratusz (według legendy przed 500 laty na wieżę tej budowli przed wyjazdem do Krakowa wspiął się Jurij Drohobycz). Tu na wieży ratuszowej planowane jest ustawienie silnej lunety, przez którą można będzie obserwować miasto i jego okolice. Stąd też wzięła się nazwa projektu – Okiem Jurija Drohobycza. Do szlaku wycieczkowego włączono również pomnik uczonego i gmach Teatru Muzyczno-Dramatycznego jego imienia.
Drugim etapem będzie wycieczka na trasie Drohobycz – Lwów – Kraków – Bolonia – Drohobycz. Połączy on miasta związane z życiem uczonego. W Krakowie bowiem Jurij Drohobycz był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego i po śmierci w 1494 roku spoczął na krakowskim cmentarzu. Natomiast w Bolonii w latach 1481–1482 Jurij Drohobycz był rektorem jednego z najstarszych uniwersytetów w Europie.
Autorem koncepcji jest Lew Kloba, bankier i finansista, członek zarządu Kredobanku, docent katedry finansów Politechniki Lwowskiej. Lew Kloba chce dołączyć do swego projektu mecenasów i ludzi nieobojętnych, a głównie mieszkańców Drohobycza. Pragnie zacząć realizację swego projektu od ustawienia lunety na wieży ratuszowej.
Pomysłodawcy całej akcji prowadzą rozmowy z Igorem Czawą, dyrektorem drohobyckiego Centrum Turystyczno-Informacyjnego, o produkcji szeregu pamiątek, upominków i materiałów informacyjnych związanych z naszym rodakiem. Prezentacja projektu miała miejsce 31 października, kiedy to studenci wspólnie ze swym profesorem oraz Jurijem Drohobyczem (w jego postać wcielił się aktor drohobyckiego teatru Iwan Herasymczuk) przeszli wraz z dziennikarzami ulicami miasta trasą planowanego szlaku „Okiem Jurija Drohobycza”.
Leonid Golberg
Tekst ukazał się w nr 21 (313) 16-29 listopada 2018
