O ziemio Katyńska,
Czy mało w tobie krwi i łez,
Wsiąkniętych przez te lata,
Żeś znowu nam zabrała
Ojca, syna, brata?!
Śpieszyli oddać hołd,
Tym co męczeńską śmiercią
70 lat temu zaginęli –
Bo Polakami byli.
Zabrakło Wam paręset metrów…
Rozpacz, rozpacz…
Łzy i niezrozumienie.
Do tragedii nowa tragedia,
Na liście nowe nazwiska,
Msza żałobna, puste krzesła…
Czy to fatum nad tobą,
Ziemio Katyńska?
Płacze Polska, płacze Lwów
Płacze cały świat.
Któż zrozumie boleść Krzyża
Śmierci dramat?
Jezu Miłosierny,
Przytul nas mocniej!
Alicja Romaniuk (10.04.2010 r., Lwów)
Tekst ukazał się w nr 7 (107), 16 – 29 kwietnia 2010
