27 czerwca arcybiskup lwowski Mieczysław Mokrzycki konsekrował kościół katolicki pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Wzniesiono go w nowej dzielnicy miasta – Zboiskach – gdzie posługę pełnią zmartwychwstańcy.
miejscu drewnianego kościółka, zbudowanego na byłym przedmieściu Lwowa w latach 1932-33. W 1935 roku ówczesny arcybiskup lwowski Bolesław Twardowski ofiarował tam wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy, którą przywiózł z Rzymu. W czasach komunizmu w 1946 kościółek zamieniono na magazyn, potem na garbarnię, w końcu stał się magazynem papieru. Dopiero w 1991 zarejestrowano tam parafię rzymskokatolicką, ale mimo wieloletnich starań o zwrot kościoła, okazało się, że ma on być przekazany jednej z sekt. Wierni ze Zboisk stanęli w obronie swej świątyni.
8 marca 1992 roku ks. Józef Legowicz z Mościsk i ks. zmartwychwstaniec Andrzej Jagiełka rozpoczęli odprawianie mszy św. na schodach przed zamkniętymi drzwiami kościoła. „18 września zwrócono klucze, wnętrze kościoła to opłakany stan ruiny – wspomina ks. Andrzej Jagiełka. – Z entuzjazmem parafianie zrobili prowizoryczny remont i 19 grudnia 1992 roku abp Marian Jaworski wraz z ks. bp Rafałem Kiernickim, proboszczem lwowskiej katedry ponownie go poświęcili. Od początku było wiadomo, że trzeba podjąć się budowy nowej świątyni. Prawie 6 lat trwały starania. Kamień węgielny poświęcił ojciec święty Jan Paweł II w Legnicy 2 czerwca 1997 roku”.
Zatwierdzony projekt lwowskich architektów Aleksandra i Władysława Matwijiw wymagał gigantycznego wysiłku. Ks. Andrzej Jagiełka poświęcił prawie dwa dziesięciolecia swego życia na gromadzenie środków i nadzorowanie budowy kościoła. Wykonaniem prac zajęli się bracia ks. proboszcza: bliźniacy Piotr i Jacek z synami oraz Grzegorz. Przy elektryce i nagłośnieniu pracował szwagier Zenon. Wszyscy z Polski. Projekt wnętrza kościoła jest autorstwa Weroniki Węcławskiej-Lipowicz z Poznania. Wykonanie budowy powierzono firmie Karpatkurortbud.
2 lipca 1998 r. w 158. rocznicę śmierci założyciela zgromadzenia zmartwychwstańców Bogdana Jańskiego, rozpoczęto wykopy pod fundamenty. 1 grudnia 2001 ówczesny biskup pomocniczy we Lwowie Stanisław Padewski poświęcił dolną kaplicę w murach nowej świątyni, a pierwszą mszę św. w górnym kościele odprawiono 1 stycznia 2008 roku.
Wspólnota łacińska w tej nowej dzielnicy miasta na razie jest niewielka, toteż potężny nowy kościół udało się wznieść dzięki hojnej pomocy rodaków z Polski, Polonii z USA, ofiarodawców z Austrii i innych krajów.
„Poczucie jedności w Kościele zjednało wielu ludzi wokół tej budowy” – powiedział w homilii podczas mszy konsekracyjnej arcybiskup Mokrzycki. Podziękował też zmartwychwstańcom za nową świątynie i za posługę duszpasterską w archidiecezji lwowskiej: we Lwowie, w Samborze oraz za prowadzenie wykładów we lwowskim seminarium duchownym.
Generał zmartwychwstańców o. Bernard Hylla powiedział, że z ogromnym wzruszeniem współkonsekrował ten kościół. Przypomniał, że jego współbracia zakonni przybyli do Lwowa w 1880 roku. Wybudowali tam świątynię przy ul. Piekarskiej. Przełożony generalny życzył wiernym, aby konsekrowany kościół był miejscem ich uświęcenia, aby gromadzili się tutaj razem ze swymi duszpasterzami na modlitwie i aby czuli się „wielką rodziną, pod którą fundamenty położył nasz zbawiciel Jezus Chrystus”.
Na konsekrację kościoła pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy przybyło duchowieństwo i wierni z wielu parafii archidiecezji lwowskiej, pielgrzymi i ofiarodawcy z Polski, Austrii oraz wierni obrządku wschodniego. Obecny był konsul RP we Lwowie Marian Orlikowski.
Konstanty Czawaga
Tekst ukazał się w nr 12 (232) 30 czerwca – 16 lipca 2015
