We Lwowie otwarto wielki festiwal sztuki rzeźbiarskiej. Do 11 października w różnych lokacjach miasta zostało wystawionych ponad 300 obiektów rzeźbiarskich artystów ukraińskich. W tym roku wystawy odbywają się nie tylko w galeriach sztuki, ale także w parkach, centrach handlowych i pod otwartym niebem – na ulicach miasta. Mottem przewodnim tegorocznego Lwowskiego Tygodnia Rzeźby jest Stare i Nowe/Nowe i Stare.
Według organizatorów, tego typu wydarzenia łączą różne okresy sztuki, nowoczesne i starożytne formy i symbole. Na przykład, czymś symbolicznym będzie instalacja obiektów artystycznych wzdłuż jednej z najdłuższych ulic Lwowa. W roli galerii plenerowej wystąpi ulica Szewczenki.
– Znamy Tarasa Szewczenkę przede wszystkim jako malarza i poetę. Ale też jako postać wybitnie artystyczną. Więc zaprosiliśmy współczesnych ukraińskich artystów i rzeźbiarzy, aby wyrazili się w formacie ulicy. To dla Lwowa będzie coś nowego– tłumaczy Pawło Gudimow, kurator Lwowskiego Tygodnia Rzeźby.
fot. Andrzej Końko / Nowy Kurier Galicyjski
Przygotowania do tegorocznego Lwowskiego Tygodnia Rzeźby rozpoczęły się długo przed otwarciem. W sierpniu w Stryjskim Parku pojawiła się praca „Wpewnena (pewna siebie)” Wasyla Korchowego. Autorowi udało się przekazać w kamieniu kobiecość i niestandardowy naturalizm ludzkiego ciała. Ta figura tylko nieco większa od ludzkiego wzrostu wywołała taką burzę dyskusji, że jej echo rozeszło się po całym kraju. Rzeźbę zaatakowali nawet wandale. Nie przeszkodziło to jednak w realizacji głównego celu – zwrócenia uwagi na sztukę współczesną i jej rolę w przestrzeni publicznej.
Kilka dni temu w ramach Tygodnia Rzeźby w holu głównego dworca kolejowego we Lwowie zainstalowano metalową rzeźbę mężczyzny bez rąk i głowy. Jest to dzieło lwowskiego artysty Wołodymyra Semkowa „Prosto stojący”, wykonane ze stopu aluminium i stali. Symboliką rzeźby jest osoba, która pomimo kataklizmu nie przestaje wierzyć w przyszłość i idzie do przodu. Choć rzeźba powstała na długo przed 2022 rokiem i początkiem pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę, to jest nadal aktualna – ukazuje niezłomnego ducha Ukraińców, niezachwianą wiarę w zwycięstwo.
Organizatorzy Lwowskiego Tygodnia Rzeźby są przekonani, że właśnie teraz, podczas wojny, ważne jest zachowanie ducha i kreowanie dzieł sztuki. Ukazuje to siłę i talent, które są zarazem środkiem i celem naszego wielkiego zwycięstwa.
– To wydarzenie powinno przybliżyć szerokiej społeczności współczesną twórczość artystów i poszerzyć sam zakres pojęcia rzeźby. Szczególny akcent kładziemy na sztukę w przestrzeni publicznej. Jest to bardzo ważne w czasie wojny, aby pokazać, że nie tylko przeżyliśmy każdy nowy cios, ale nadal żyjemy, rozwijamy się, tworzymy i mimo wszystko marzymy o naszej przyszłości. I to jest podstawa naszego rozwoju i samopoznania – powiedział kurator Tygodnia Rzeźby Lwowskiej Paweł Gudimow.
W porównaniu z poprzednim Festiwalem Rzeźby, w organizatorzy tym roku starali się przyciągnąć więcej artystów, zaangażować muzea, kolekcjonerów i partnerów. Na ulicach i w parkach przez te kilkanaście dni będzie panował temat interakcji nowego i starego. Doświadczenie tego dialogu różnych stylów, który będzie odbywał się w uniwersalnym języku rzeźby i innych rodzajów sztuki przestrzennej, pozwoli każdemu odkryć coś nowego. Wszystko to jest wkładem do perspektywy, dla której takie projekty artystyczne są bardzo ważne.
– Nowe pokolenia staną przed niezwykle ważnym zadaniem. Kiedy wojna się skończy, będą musieli utrwalić pamięć o naszych bohaterskich obrońcach. A ja bardzo nie chciałbym, żeby pamięci o nich strzegły postsowieckie pomniki. Przecież ślady tego dziedzictwa są wciąż widoczne. Dlatego mamy przed sobą ambitny cel – zmienić wiele pojęć i utrwalonych koncepcji co do sztuki rzeźbiarskiej – zauważył profesor Lwowskiej Narodowej Akademii Sztuk Orest Gołubeć.
Tydzień Rzeźby Lwowskiej to jeden z najmłodszych festiwali kulturalno-artystycznych miasta. Po raz pierwszy odbył się w 2022 roku. – Ubiegłoroczną wystawę przygotowaliśmy pod ostrzałem rakietowym i odbyła się ona podczas blackoutu. Nie przeszkodziło to jednak w zdobywaniu pięknych doświadczeń przyglądając się współczesnej sztuce rzeźbiarskiej w przestrzeni miejskiej – mówi Gudimov.
Stopniowo zarówno przestrzenie miejskie, jak i muzealno-galeryjne wypełniają się sztuką przestrzenną, która wcześniej pojawiała się tam rzadko.
Andrzej Końko
Tekst ukazał się w nr 18 (430), 29 września – 16 października 2023
Andrzej Końko
Andrzej Końko. Lubię dziennikarstwo bo z jednej strony informuje, a także potrafi inspirować. Od 20 lat pracuję dla mediów ukraińskich i polskich.
