Ksiądz prałat Jan Czyrek
Ks. prałat Jan Czyrek był synem rolnika Antoniego i Anny z Przewrockich. Rodzice wzięli ślub 21 lutego 1870 roku w Przeworsku. Jan był najstarszym dzieckiem w rodzinie, urodził się 25 stycznia 1871 roku w Studzianie, gdzie rodzice osiedlili się po ślubie. Oprócz Jana, Antoni i Anna doczekali się jeszcze pięciorga dzieci: Wojciecha, Józefa, Anieli, Tomasza oraz Katarzyny – zmarłej w wieku 27 lat, 15 marca 1923 roku, nauczycielki w Kamionce Strumiłowej.
Jan Czyrek formował się w Seminarium Duchownym we Lwowie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie w 1896 roku. Jego posługa kapłańska była świadczona od samego początku na polskich Kresach Wschodnich: w latach 1896–1900 był wikariuszem parafii Kamionka Strumiłowa, w 1900 roku stał się administratorem parafii Płotycz. W latach 1900–1944 pełnił posługę jako proboszcz parafii Kamionka Strumiłowa. W latach 1915–1918 przebywał w niewoli carskiej w Kijowie.
Gdy w 1908 rozebrano w Kamionce Strumiłowej starą świątynię, zapadła decyzja o budowie nowego kościoła. Nadzorował ją w latach 1910–1914 ks. Jan Czyrek. Nowy, neogotycki kościół powstał według projektu Teodora Talowskiego. (…) 21 czerwca 1915 r. Moskale wywieźli proboszcza. (…) Dwumiesięczne bombardowanie kościoła w lipcu i sierpniu 1915 r. ogniem artylerii rosyjskiej zniszczyło wieżę, zrujnowało posadzkę; pobite zostały witraże i cały dach na kościele, podziurawione w wielu miejscach sklepienie, a zwłaszcza sklepienie w okolicach chóru. Na pamiątkę tych zniszczeń wmurowano w niektórych miejscach łuski pocisków armatnich. (…) W czasie wojny polsko-ukraińskiej polska kula armatnia w maju 1919 roku jeszcze raz uszkodziła część filaru i sklepienie od strony Batiatycz (…).
W latach 1918–1929 ks. Jan Czyrek nadzorował odbudowę kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w Kamionce Strumiłowej po zniszczeniach wojennych.
Za prace i zasługi wobec kościoła papież Pius XI odznaczył ks. Jana Czyrka tytułem szambelana Jego Świątobliwości.
Dzięki staraniom proboszcza ks. Jana Czyrka 16 maja 1929 roku arcybiskup Bolesław Twardowski konsekruje kościół wyremontowany po uszkodzeniach I wojny światowej.
Ksiądz Jan Czyrek był gorliwym czcicielem Matki Bożej. Jako dziekan buski aktywnie wspierał działania Akcji Katolickiej. Polecał szerzyć nabożeństwo różańcowe w każdej podległej parafii.
W roku 1944 proboszcz i wikariusze parafii kamioneckiej opuszczają Kamionkę Strumiłową. Ksiądz Jan Czyrek udał się do Jarosławia, gdzie w roku 1946 obchodził 50-lecie święceń kapłańskich. Koniec swojego pracowitego życia spędził przy rodzinie, otoczony jej troską i opieką. Zmarł 29 stycznia 1949 w szpitalu powiatowym w Jarosławiu.
Ostatnie pożegnanie księdza Jana odbyło się w jarosławskiej kolegiacie. We mszy uczestniczyło wielu księży i wiernych. Między innymi ksiądz arcybiskup Eugeniusz Baziak, proboszcz jarosławskiej kolegiaty ks. Władysław Opaliński. Kondukt żałobny, który zmierzał na jarosławski cmentarz, w nie do końca jasnych okolicznościach został zatrzymany przez grupę osób przed bramą cmentarza. Mimo protestów księży i wiernych trumna z ciałem ks. Jana została zabrana do Przeworska. Tam szybko, bez rozgłosu został pochowany w grobowcu Chmurowiczów na cmentarzu komunalnym.
Kapłan wielkiego serca, wieloletni proboszcz, który godnie sprawował swoją funkcję, na zawsze pozostanie w sercach, duszach i umysłach potomków dawnych mieszkańców Kamionki Strumiłowej.
Anna Bartnicka, Piotr Korda
Tekst ukazał się w nr 17 (309) 18-27 września 2018
