Cud nad Wisłą. Konferencja naukowa

Cud nad Wisłą. Konferencja naukowa

W sali kurii metropolitalnej archidiecezji lwowskiej w dniach 8–9 września odbyła się konferencja naukowa „Cud nad Wisłą jako akt łaski Królowej Polski – w łączności ślubów króla Jana Kazimierza we Lwowie”.

Inicjatywa organizacji konferencji na ten temat należy do profesora dr. hab. Włodzimierza Osadczego z Uniwersytetu Katolickiego w Lublinie. Wsparł wydarzenie Senat Rzeczypospolitej Polskiej, zaś metropolita lwowski arcybiskup Mieczysław Mokrzycki objął swoim patronatem. Bezpośrednią organizacją zajmował się dr Jacek Bąk, prezes Zarządu Federacji Muzyki Sakralnej Caecilianum z Warszawy. Federacja zajmuje się popularyzacją muzyki sakralnej i patriotycznej o wysokich walorach artystycznych, również organizacją imprez związanych z historią cudownych obrazów.

Jednym ze współorganizatorów był o. Mariusz Bigiel SJ z sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Warszawie. Właśnie on połączył tradycję ślubów króla Jana Kazimierza we Lwowie z cudem nad Wisłą w 1920 roku i wskazał na jezuickie wątki maryjne ślubów królewskich. Wśród prelegentów byli uczeni z Warszawy, Lublina i Lwowa.

Jacek Bąk podkreślił, że „Federacja Caecilianum łączy popularyzację pieśni patriotycznej z popularyzacją historii polskiej. Wyrazem tego są filmy dokumentalne powstałe z inicjatywy fundacji, mianowicie „Pamięć o bitwie pod Olszynką Grochowską” czy „Rozbłysło światło miłosierdzia za sprawą Siostry Faustyny”, gdzie zamieszczono wyjątkowe świadectwo zmarłego niedawno generała „Gryfa” – Janusza Brochwicz-Lewińskiego. Wniosek o realizację konferencji naukowej we Lwowie wsparł Senat RP, bo przedsięwzięcie to wchodzi w zakres senackiego zadania: „Kultura i promocja Polski oraz ochrona polskiego dziedzictwa kulturowego i historycznego”. Motywem naszych działań jest też przekonanie o jedności narodu polskiego, niezależnie czy znajduje się on w obrębie państwa polskiego, czy w diasporze, w tym na Kresach. Motywem jest także stuletnia rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę. Powyższe przekonanie jest też w bezpośrednim związku z jednością ślubów Jana Kazimierza oraz Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego, co podkreślił Prymas Tysiąclecia, zawsze wspierający naród polski, także ten rozsiany poza granicami Kraju”.

Chór „Echo” (fot. Jurij Smirnow)

Szlachetną ideę konferencji poparł swoją obecnością i przygotowaniem referatu ks. biskup Marian Buczek. Wiele spraw organizacyjnych wziął na siebie Edward Kuc – kierownik i dyrygent lwowskiego chóru „Echo”. Chór wystąpił też w sali kurii na zakończenie konferencji, wykonując bardzo bogaty repertuar, na który złożyły się pieśni kościelne, maryjne, patriotyczne i lwowskie.

Chór „Echo” (fot. Jurij Smirnow)

Podczas obrad konferencji obecni wysłuchali bardzo cenne i bogate w treść referaty, które zostaną wydane osobną książką. Ks. bp Marian Buczek wygłosił referat pt. „Jedność wewnętrzna ślubów Jana Kazimierza oraz ślubów jasnogórskich”. W tym niezwykle cennym referacie przytoczył również mało znane fakty z historii cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej z katedry lwowskiej, które przed tym nie były nigdy publikowane i są znane bardzo ograniczonemu kołu osób. Opowiadał m.in. o wywiezieniu oryginału do Krakowa przez abpa Eugeniusza Baziaka, o wykonaniu kopii tego obrazu w ciągu jednej nocy przez Marię Pokiziak i umieszczeniu tej kopii w ołtarzu głównym katedry lwowskiej, o koronacji kopii cudownego obrazu w 2001 roku złotymi papieskimi koronami przez papieża Jana Pawła II. Kopię obrazu pędzla Marii Pokiziak uczestnicy konferencji mogli obejrzeć w Muzeum Kurii Metropolitalnej, które również mieści się w pałacu arcybiskupów lwowskich.

Pod nieobecność prof. dra hab. Włodzimierza Osadczego został wygłoszony jego referat „Św. Andrzej Bobola i jego historia jako zwornik ślubów Jana Kazimierza oraz ślubów jasnogórskich”. O jezuickich wątkach ślubów królewskich mówił również o. Mariusz Bigiel SJ z Warszawy. Rozwinął też temat duchowego podłoża bitwy warszawskiej. Dr hab. prof. Mieczysław Ryba mówił o kulcie Maryi jako Królowej Polski, jako źródle postawy rycerskiej i spoiwie cywilizacji łacińskiej. Dyrektor Muzeum Bitwy Warszawskiej w Warszawie Rafał Pazio wygłosił referat „Upamiętnienie bitwy warszawskiej jako wizja społeczności lokalnej wobec narodu, Europy oraz Kościoła”.

abp Mieczysław Mokrzycki i o. Mariusz Bigiel SJ (fot. Jurij Smirnow)

Wśród innych referatów niezwykle ciekawy był wygłoszony przez prof. Grzegorza Kucharczyka pod tytułem „Dwie konkurencyjne wersje zagospodarowania Europy Wschodniej. Rzesza niemiecka oraz Korona Królowej Polski”. Profesor bardzo dokładnie opisał plany niemieckie na przyszłość Europy Środkowej i Wschodniej, do której mogło dojść, gdyby Rzesza wygrała I wojnę światową, sytuację Polski jako zależnego od Niemców państwa i losy narodu polskiego przy takiej sytuacji politycznej. Wiadomo, że do tego nigdy nie doszło, ale wiele z tych postulatów planowali realizować hitlerowcy podczas II wojny światowej, tylko w jeszcze bardziej okrutny sposób.

Jurij Smirnow ze Lwowa wygłosił referat o upamiętnieniu ślubów Jana Kazimierza w dziełach sztuki w świątyniach lwowskich oraz o watykańskim dziele lwowskiego artysty malarza Jana Henryka Rosena. W 1933 roku papież Pius XI zwrócił się do prof. Jana Henryka Rosena, twórcy słynnej polichromii w katedrze ormiańskiej we Lwowie i w kaplicy króla Jana III Sobieskiego na Kahlenbergu pod Wiedniem, z prośbą ozdobienia freskami nowej papieskiej kaplicy w letniej rezydencji Castel Gandolfo. Właśnie na ścianach tej kaplicy Rosen namalował kompozycje na tematy polskie, mianowicie „Obrona Częstochowy w 1656 roku” i „Śmierć księdza Skorupki podczas bitwy warszawskiej w 1920 roku”. Kompozycje te są jednymi z najważniejszych dzieł sztuki polskiej w Watykanie po dzień dzisiejszy, a zainteresowanie papieża bitwą pod Warszawą i losem narodu polskiego świadczy o ogromnym znaczeniu tej bitwy dla całej Europy, Kościoła katolickiego i cywilizacji europejskiej.

Na zakończenie konferencji wystąpił lwowski chór „Echo” z niezwykle bogatym i ciekawym koncertem, który wzbogacił zebranych duchowo i został nagrodzony gorącymi brawami i podziękowaniem.

Jurij Smirnow
Tekst ukazał się w nr 18 (310) 30 września – 15 października 2018

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

X