O herbie miasta Lwowa
ZARZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 28 czerwca 1936 r,
w sprawie zatwierdzenia herbu miasta Lwowa.
Na podstawie art. 4 ust. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 980) w brzmieniu rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 629) zatwierdzam herb miasta Lwowa, odznaczonego orderem wojennym „Virtuti Militari”, – w następującej postaci: „Na tarczy w polu błękitnem mury miejskie czerwone z trzema basztami. Baszty i mury opatrzone blankami z ciosu. Baszta środkowa wyższa ma trzy strzelnice wąskie, baszty boczne niższe – po jednej strzelnicy, otwory strzelnic – czarne. W murze brama sklepiona półkolista, obramowana ciosem, otwarta bez podwoi, z podniesioną broną srebrną. W bramie w polu czarnem lew złoty, kroczący na tylnych łapach w prawo; w łapie przedniej prawej trzyma trzy pagórki srebrne; nad nimi – gwiazda złota, ośmiopromienna.
Nad tarczą korona złota królewska. Spod korony z obu stron zwisają końce wstęgi czerwono-błękitnej; na nich dewiza: „Semper” – z prawej strony, „Fidelis” – z lewej strony.
Pod tarczą na skrzyżowaniu dwu gałązek wawrzynu zwisa na wstążce „Krzyż Srebrny” orderu wojennego ,,Virtuti Militari”.
Jeden wizerunek zatwierdzonego herbu pozostaje w przechowaniu Zarządu Miejskiego miasta Lwowa, drugi identyczny – w przechowaniu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Prezydent Rzeczypospolitej:
(–) I. Mościcki.
Prezes Rady Ministrów
i Minister Spraw Wewnętrznych:
(–) Sławoj-Składkowski.
Minister Wyznań Religijnych
i Oświecenia Publicznego:
(–) W. Świętosławski.
Herb lwowski wywodzi swój początek z pieczęci miejskiej z wieku XV. Na niej widoczny był lew, stojący na tylnych łapach w bramie pod trzema wieżami, a wokół biegł stylizowany napis po łacinie: S(igillum): LEMBVRGENSIS CIVITATIS. (1359). Przetłumaczyć ten napis można jako: P(ieczęć): miasta Lwowa (1359). Taki wizerunek herbu miasta został potwierdzony przywilejem królewskim przez Zygmunta I Starego w 1526 roku.
Kolejna zmiana dokonała się za sprawą papieża Sykstusa V, który z wdzięczności za wierność miasta religii katolickiej i Matce Boskiej „oderwał” od swego herbu papieskiego trzy pagórki i nad nimi ośmioramienną gwiazdę i nakazał trzymać je lwu na łapie. Był to rok 1586.
Austriacy nie zmieniali w lwowskim herbie nic. Józef II Habsburg zatwierdził poprzedni wizerunek w listopadzie 1789 roku.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę postanowiono stworzyć nowy herb miasta, który odpowiadał by tradycjom heraldycznym, ale jednocześnie upamiętniał bohaterską obronę w latach 1918-1920. Zadanie to powierzono Rudolfowi Mękickiemu, medalierowi, heraldykowi, historykowi sztuki i muzeologowi, twórcy ekslibrisów, redaktorowi naczelnemu kwartalnika „Zapiski Numizmatyczne”, wykładowcy Politechniki Lwowskiej. To jego projekt herbu miasta Lwowa, wiecznie wiernego Polsce, został zatwierdzony powyższym zarządzeniem.
Okoliczności historyczne się jednak zmieniły i w latach 60. władze sowieckie Lwowa postanowiły stworzyć swoje godło – zapożyczono stojącego lwa w bramie, do której dodano obowiązkowy sierp i młot – symbol jedności przemysłu i rolnictwa, symbol „nowych” czasów.
Po kolejnej zmianie okoliczności politycznych, od lipca 1990 roku zaczął obowiązywać nowy herb. Na nim lew padł na trzy łapy, a jedną ledwo odrywa od ziemi. Chyba ze zmęczenia ciągłymi kłótniami obecnych „rajców” miejskich i rotacją nazw ich macierzystych ugrupowań partyjnych. Bo są to, niestety, jedyne zmiany – „linia polityczna” pozostaje ta sama.
Opracował Krzysztof Szymański
Tekst ukazał się w nr 12 (256) 30 czerwca – 14 lipca 2016
