Stanisław Fibich (1869–1924)
Stanisław Fibich urodził się we Lwowie, gdzie ukończył szkołę średnią. Po zdaniu egzaminu dojrzałości, w trudnej sytuacji materialnej utrzymując się z korepetycji, podjął naukę na wydziale filozoficznym uniwersytetu lwowskiego, gdzie studiował nauki przyrodnicze. W nekrologu zamieszczonym w „Przeglądzie Weterynaryjnym” nr 5 z 1924 roku tak opisano początki studiów Stanisława Fibicha: „Będąc ubogim i ciężko pracując zarabiał lekcjami na utrzymanie i gdy tylko stosunki nieco lepiej się ułożyły przeniósł się (…) do Krakowa”.
W latach 1895–1903 Stanisław Fibich studiował na Wydziale Lekarskim na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie uzyskując dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Powrócił do Lwowa i podjął pracę w szpitalu powszechnym na oddziale psychiatrycznym u prof. Jana Stelli Sawickiego.
W 1901 roku jeszcze w trakcie pracy w szpitalu Stanisław Fibich podjął studia na Akademii Weterynaryjnej we Lwowie, które zgodnie z ówczesnym regulaminem uczelni dla osób posiadających dyplom doktora medycyny trwały 2 lata. W roku 1903 otrzymał dyplom lekarza weterynarii w gronie sześciu absolwentów tego rocznika studiów.
W 1903–1907 Stanisław Fibich podjął pracę jako asystent prof. Antoniego Barańskiego w katedrze hodowli zwierząt Akademii Weterynaryjnej we Lwowie. Wkrótce uzyskał stypendium naukowe i wyjechał do Monachium, gdzie na miejscowym uniwersytecie odbył studia uzupełniające w zakresie higieny oraz hodowli ogólnej. Szczególnie rozwijał swoje zainteresowania i wiedzę jeszcze z okresu studiów przyrodniczych we Lwowie w zakresie biologii ryb i skorupiaków w naukowej stacji biologicznej rybactwa u prof. Brunona Hofera. Po zakończeniu studiów w Monachium odbył podróż naukową wizytując ośrodki hodowli ryb i raków w Niemczech, Holandii i Austrii. Odbyte studia uzupełniające miały decydujący wpływ na jego dalszą działalność naukową.
Po powrocie do Lwowa w 1904 roku Stanisław Fibich habilitował się przedstawiając pracę „Spostrzeżenia nad ciepłotą ryb”.
W latach 1905–1906 jako docent rybactwa i zastępca profesora hodowli zwierząt prowadził wykłady.
W 1906 roku mianowany profesorem nadzwyczajnym, po przedwczesnym przejściu prof. Antoniego Barańskiego na emeryturę objął katedrę hodowli zwierząt, wykładał hodowlę, biologię i patologię ryb. Do zakresu jego wykładów należało również położnictwo weterynaryjne z prowadzeniem kliniki oraz historia i piśmiennictwo weterynaryjne. W 1913 roku został mianowany profesorem zwyczajnym.
W czasie rosyjskiej okupacji, w latach 1914/1915 Stanisław Fibich przebywał poza Lwowem. We wrześniu 1915 roku powrócił do pracy.
15 października 1915 roku odbyły się wybory rektora Akademii Weterynaryjnej we Lwowie. Nominowano wówczas prof. Włodzimierza Kulczyckiego, który nie przyjął tej funkcji. W ponownym głosowaniu wybrano prof. Stanisława Fibicha, który ze względu na chorobę – krótkowzroczność progresywną pełnił swoje obowiązki do 1917 roku z dużą pomocą Włodzimierza Kulczyckiego.
Prof. Stanisław Fibich wniósł wielki wkład w rozwój polskiej medycyny weterynaryjnej, był pionierem w dziedzinie ichtiopatologii i rybactwa, uznanym specjalistą w zakresie hodowli ryb i raków, a zwłaszcza biologii i patologii karpia oraz gospodarki stawowej. Opublikował ponad 30 prac z tej dziedziny w „Przeglądzie Weterynaryjnym” i „Okólniku Rybackim”. Propagował również wiedzę z zakresu hodowli drobiu, był prezesem Towarzystwa Chowu drobiu we Lwowie (1905–1911) oraz redaktorem naczelnym czasopisma „Hodowca drobiu” (1906–1913).
Zmarł 26 maja 1924 roku w wieku 55 lat. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Zarys sylwetki opracowano w ramach projektu „Vet Heritage” programu współpracy transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020.
Ałła Winiarska
docent Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej i Biotechnologii im. Stefana Grzyckiego
Tekst ukazał się w nr 12 (448), 28 czerwca – 15 lipca 2024
