Dodatek nadzwyczajny „Życia Warszawy", który ukazał się 9 maja 1945 roku
Już zaraz na ulicach wielu rosyjskich, białoruskich i ukraińskich miast pojawią się starsze panie i panowie (przeważnie ci ostatni) z orderami i medalami na piersiach. Cóż – 9 maja! Przez dziesięciolecia tak w ZSRR jak i w krajach tzw. „demokracji ludowych” było to jedno z najważniejszych „świąt”. Defilady i „prężenie muskułów”, grochówka z kuchni polowych, […]
Me 264
W 1932 r. Hans Baumann (1914–1988), niemiecki poeta, autor książek dla dzieci i twórca wielu piosenek, skomponował nową pieśń, która niebawem stała się popularna – i obowiązkowa we wszystkich organizacjach Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP), a potem także jej Oddziałów Szturmowych (SA) oraz w organizacji Młodzież Hitlera (Hitlerjugend). Podobała się, była łatwa i melodyjna, najbardziej […]
Autor wspomnień Wołodymyr Baran, 1929–2018
Okupacja niemiecka Dziś drukujemy ostatni odcinek wspomnień Wołodymyra Barana o wydarzeniach w Stanisławowie z czasów wojny. Miasto zostało wyzwolone 27 lipca 1944 roku, ale nie była to pierwsza próba. Incydent z hitlerowcem Jak już mówiłem, Niemcy mieli spore przydziały żywności i możliwość swobodnego odwiedzania najlepszych restauracji w mieście. Możliwe, że dla tej przyczyny, a […]
28 lutego 1944 roku w Hucie Pieniackiej miała miejsce zbrodnia, w której wyniku śmierć poniosło ponad 800 osób narodowości polskiej. Pacyfikacji dokonał 4 pułk policyjny SS, złożony z osób narodowości ukraińskiej pod dowództwem niemieckim. Opisy zbrodni zachowały się dzięki zeznaniom nielicznych ocalałych świadków.
Parlamentariusze polscy na linii frontu na ul. Gródeckiej (pl.wikipedia.org)
Bilans działań wojennych w Małopolsce Wschodniej w pierwszej dekadzie września 1939 r. był dla Wojska Polskiego zdecydowanie niekorzystny.
Na zdjęciu od lewej: moderujący dyskusję dr Piotr Kościński (AFiB Vistula, prezes Fundacji Joachima Lelewela ), prof. Janusz Odziemkowski (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego), prof. Grzegorz Nowik (Instytut Studiów Politycznych PAN, w tle uczestniczący online w debacie prof. Bohdan Hud’ (Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki we Lwowie). Fot. Wojciech Jankowski
W 1920 r. Lwów był największym miastem Galicji oraz największym węzłem komunikacyjnym i centrum logistycznym dla frontu polskiego w Galicji Wschodniej.
fot. Wojciech Jankowski
Przede wszystkim należy zauważyć, że te dwa wydarzenia, obronę Lwowa w roku 1920 i w roku 1939, oddziela krótka, acz ważna epoka – tzw. „dwudziestolecie międzywojenne”. Przez 19 lat świat się bardzo zmienił. Już chociażby z tego powodu łączenie dwóch „obron” (1920 r. i 1939 r.) w ramach jednego zagadnienia jest sprawą niełatwą.
fot. Wojciech Jankowski
Gdy w 2019 r. wspólnie z redaktorem naczelnym Kuriera Galicyjskiego Mirosławem Rowickim postanowiliśmy zorganizować konferencję poświęconą wydarzeniom sprzed stu lat, nie mieliśmy świadomości, na ile naprawdę ważna była obrona Lwowa w 1920 r. Natomiast było dla nas oczywiste, jakim dramatem – i to w różnych wymiarach – okazała się klęska obrońców miasta w 1939 r.
Węgierscy żołnierze na balkonie dzisiejszej biblioteki dla dzieci na dzisiejszym deptaku (zdjęcie z Internetu)
Mieszkaniec Stanisławowa Wołodymyr Baran dzieli się swymi wspomnieniami o starym Stanisławowie. Dziś kolejne wspomnienia z okresu, gdy miasto było pod okupacją niemiecką.
Rynek w Stanisławowie (z kolekcji Maksyma Dutczaka)
Tym razem Wołodymyr Baran opowie, jak ludzie ubierali się w wojennym Stanisławowie, jakich towarów poszukiwali najczęściej i dlaczego pierwszych sowietów żegnali omal że bijąc brawa…
