Profesor Bojarski urodził się w Przemyślu, w Galicji. Jego ojciec był prawnikiem, absolwentem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Na studia Marek Bojarski wybrał się na Uniwersytet Wrocławski, który w powojennej Polsce nieoficjalnie kontynuował tradycje Uniwersytetu Jana Kazimierza. Na Wydziale Prawa było niemało profesorów i wykładowców z lwowskiej uczelni. Kariera naukowa Bojarskiego związana była z Uniwersytetem Wrocławskim. Tam obronił doktorat, habilitował się, był dziekanem Wydziału Prawa. Teraz pełni zaszczytną funkcję rektora uczelni. Profesor był powołany do różnych rządowych i parlamentarnych komisji jako doradca w sprawach modyfikacji prawa karnego i opracowania rocznych ustaw. Teoretyczne osiągnięcia Bojarskiego otrzymały też wymiar praktyczny. W kwietniu 2011 r. pięciu profesorów Uniwersytetu Lwowskiego wystąpiło z inicjatywą nadania zaszczytnego tytułu Uniwersytetu Lwowskiego zasłużonemu teoretykowi i praktykowi w dziedzinie polskiego prawa, aktywnemu społecznikowi i organizatorowi prężnej działalności uczelni wrocławskiej. W tajnym głosowaniu Rada Naukowa Uniwersytetu jednogłośnie podtrzymała to podanie.
Rektor uczelni wrocławskiej wygłosił przemówienie w języku ukraińskim. Gorąco podziękował, podkreślił swój sentyment do uczelni lwowskiej i owocną współpracę obydwu uniwersytetów. Przypomniał, że właśnie w tej auli dyplom honorowy doktora Honoris Causa Uniwersytetu Poznańskiego otrzymał zasłużony dla Lwowa i polskiej nauki profesor Kazimierz Twardowski. Uroczystą przysięgę nowy doktor Honoris Causa złożył po łacinie.
Według prastarej tradycji europejskich uniwersytetów, profesor Bojarski wygłosił doktorski referat, tematem którego było podwójne traktowanie wykroczeń w prawie polskim. Tę część referatu profesor wygłosił w języku polskim, ale obecnym na sali rozdana została jej kopia w języku ukraińskim. We wstępie profesor nawiązał w swoich rozważaniach do działalności naukowej wybitnego polskiego prawnika, profesora i rektora Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie Juliusza Makarewicza (1872-1955). Profesor Makarewicz założył teoretyczne podstawy polskiego prawa kryminalnego. Był również współautorem polskiego kodeksu kryminalnego (1932 r.). Do dziś są aktualne realizowane w nim idee. Po wojnie został we Lwowie, wykładał na uniwersytecie i został pochowany w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Łyczakowskim.
Profesor Bojarski powiedział, że jednym z głównych problemów, powstałych przed Komisją Kodyfikacyjną w latach 30. XX wieku, było pochodzenie wykroczeń kryminalnych. Tradycyjnie podzielono je na przestępstwa i wykroczenia, ale i wówczas, i obecnie toczą się dyskusje na temat tego, do jakiej dziedziny prawa (kryminalnego czy administracyjnego) należą. W praktycznej działalności wymiaru sprawiedliwości trzeba było każdy konkretny przypadek złamania prawa odnosić do jurysdykcji tego czy innego organu ścigania przestępstw, tzn. – lub do sądu, lub do administracyjnego organu władzy wykonawczej. Na końcu profesor Bojarski wywnioskował, że w dzisiejszych czasach nie ma podstaw do stworzenia takiego podziału i wszystkie sprawy powinny być skierowane do sądu. Wykroczenia oczywiście istnieją, ale tylko w zakresie, który swego czasu opisał profesor Makarewicz i inni prawnicy Uniwersytetu Lwowskiego.
Po zakończeniu wykładu rektor Wakarczuk odznaczył nowego doktora Honoris Causa medalem jubileuszowym 350-lecia Uniwersytetu Lwowskiego, zaś kapela bandurzystek w strojach ludowych zaśpiewała dla niego pieśni ukraińskie. Wdzięczni goście, głównie Ukraińcy, odśpiewali profesorowi Bojarskiemu „Sto lat” po polsku.
Jurij Smirnow
Tekst ukazał się w nr 18 (142), 30 września – 13 października, 2011
