Zarzewie poszukuje kontaktów z Sokołem-Macierzą największą jawną organizacją, działającą na terenie zaboru austriackiego. Z tego porozumienia wyrosła Drużyna Młodzieży Sokolej imienia Tadeusza Kościuszki. W marcu 1910 roku zatwierdzono regulamin Drużyn Młodzieży Sokolej, tak aby można było tworzyć takie drużyny na prowincji, przy działających tam gniazdach Sokoła. Na to jednak nie zezwolono i nadal na prowincji działają tajne Oddziały Ćwiczebne. Porozumienie z władzami Sokoła przyczyniło się do popularyzacji idei skautingu.
W listopadzie 1909 roku sekretarz związkowy Sokoła przekazuje Mieczysławowi Neugebauerowi podręcznik twórcy skautingu angielskiego lorda Roberta Baden-Powella, podręcznik ma być przetłumaczony i zastosowany w powstałej Drużynie Młodzieży Sokolej we Lwowie. Wśród Zarzewiaków po angielsku mówi Andrzej Małkowski, on też podejmuje się tłumaczenia podręcznika Roberta Baden-Powella „Scouting for Boys”. Tytuł tłumaczenia brzmi „Skauting jako system wychowania młodzieży”. Wykorzystywano podręcznik do pracy – ćwiczenia w terenie, oparte na wskazówkach stosuje Drużyna Młodzieży Sokolej im. Kościuszki z drużynowym Henrykiem Bagińskim.
Tłumaczenie książki przeciągało się, najwięcej trudności przysporzyło Małkowskiemu spolszczenie terminologii. Zachowała się opowieść związana z tłumaczeniem książki – na kolejnych ćwiczeniach Polskiego Związku Wojskowego Andrzej Małkowski przeskrobał dość poważnie. 6 marca 1910 roku na sądzie PZW wydano wyrok, który nakazywał Małkowskiemu przetłumaczenie książki do 15 kwietnia 1910 roku, dostał też jednodniowy areszt domowy. Do pracy przystąpił sumiennie, ale niestety niemożliwe było, aby książka została przetłumaczona w tak krótkim terminie.
Na jesieni 1910 roku Polski Związek Wojskowy przekształca się w organizacje Armii Polskiej, przy komendzie AP nadal pracuje komisja wychowania fizycznego, która współpracuje z Andrzejem Małkowskim i popularyzuje podręcznik w środowisku „Sokoła-Macierzy”. „Sokół” wydaje książkę Baden-Powella w tłumaczeniu Andrzeja Małkowskiego swoim nakładem. 20 marca 1911 rozpoczyna się pierwszy sześciotygodniowy kurs instruktorski.
24-26 kwietnia 1911 roku w Brzuchowicach pod Lwowem odbył się trzydniowy kurs skautowy. 21 maja 1911 roku Sokół tworzy Naczelną Komendę Skautową. 22 maja 1911 roku specjalnym rozkazem powołano 3 drużyny skautowe – jedną żeńską i dwie męskie. Nieco później powstaje czwarta drużyna skautowa pod komendą Neugebauera. Ujawnione zostają działające w podziemiu Oddziały Ćwiczebne i zreorganizowana zostaje działająca od 1909 roku Drużyna Młodzieży Sokolej im. Kościuszki i to właśnie z niej powstaje najstarsza polska drużyna harcerska I Lwowska Drużyna Skautowa im. naczelnika Tadeusza Kościuszki. Dostarczyła ona innym jednostkom instruktorów i harcerzy. 15 października 1911 roku pod redakcją Andrzeja Małkowskiego ukazuje się we Lwowie pismo „Skaut”. Część nakładu przesyłana jest na teren zaboru rosyjskiego.
„Połączenie w skautingu pracy ideowej z wyćwiczeniem fizycznym stwarza możliwość jednolitego ruchu samowychowawczego młodzieży polskiej w myśl postulatów niepodległej Polski” wniosek z I zjazdu drużynowych i plutonowych wszystkich drużyn z Galicji (24-25 marca 1912 roku)
Zarzewiacy i instruktorzy Polskich Drużyn Strzeleckich toczą spór z Sokołem jaki kształt ma mieć wychowanie młodych ludzi: bardziej zachowawczy Sokół nie chciał dążyć do walki, przeciwnicy, wręcz odwrotnie – zdawali sobie sprawę, że harcerstwo w przyszłości ma przyczynić się do odzyskania niepodległości kraju.
