Ojcze Rafale! Trwamy w podzięce
Za polskość w katedrze, co była.
Tyś jej buławę trzymał w swej ręce,
A ona wszystkim służyła.
W dziejowym tyglu dzięki katedrze,
Że ojciec Rafał był z nami,
Z dzielną postawą spiżu w złym wietrze
Przetrwaliśmy Polakami.
Ty dodawałeś sił do przetrwania
Rozbitkom doli dziejowej,
Dziś z wyżyn Pańskich wciąż nas osłaniaj
U stóp Łaskawej Królowej.
Stanisława Nowosad
Tekst ukazał się w nr nr 1 (149), 13–30 stycznia 2012