Najlepiej udokumentowanym znaleziskiem, jest dokonane w roku 1895 niedaleko miejscowości St. Patrick w okręgu Antrim, w Irlandii Północnej. Artykuł o tym znalezisku ukazał się w roku 1895 w brytyjskim miesięczniku „The Strand Magazine”. Otóż dr Dyer, zajmujący się poszukiwaniem rudy żelaza, wykopał doskonale zachowane, zmumifikowane ciało olbrzymiego giganta. Mierzyło 3 metry 60 centymetrów wysokości i 1 metr 95 centymetrów obwodu klatki piersiowej.
Pomimo całkowitego wyschnięcia, ciało ważyło 350 kilogramów. Można się domyślać, że gigant, w czasie swego życia, musiał ważyć około 800 kilogramów! Stopy olbrzyma posiadały sześć palców. Dla mumii sporządzono specjalną, metalową osłonę w postaci ramy, lub klatki, która chroniła ją podczas transportu, nie przeszkadzając jednak w jej oglądaniu. Doktor Dyer zaczął bowiem pokazywać mumię olbrzyma w Dublinie, Liverpoolu, Manchesterze i Londynie.
Właściciel gruntu, na którym dokonano odkrycia mumii złożył do sądu skargę na pana Dyer’a, utrzymując, że skoro znaleziono mumię na jego gruncie, to on, a nie pan Dyer jest jej właścicielem. Pan Dyer posługuje się więc podczas pokazów nie swoją, ale jego własnością.
Oskarżenie okazało się na tyle poważne, że sąd zabronił Dyer’owi dalszych pokazów, mumię mu odebrano i na czas trwania procesu zamknięto w magazynach Towarzystwa Kolei Żelaznych w Londynie. Rozpoczął się proces sądowy, który zdawał się nie mieć końca. Kiedy po bardzo długim czasie sąd zapragnął zapoznać się z mumią, okazało się, ku zaskoczeniu wszystkich, że mumia w międzyczasie została z magazynu wykradziona. Nigdy nie dowiedziano się, kto dokonał kradzieży. Pozostało po niej tylko zdjęcie, wykonane w 1895 roku przez reportera „The Strand Magazine” przedstawiające ją opartą o wagon towarowy w magazynie kolejowym.
