W niedzielę, 21 czerwca na Poddaszu Artystycznym przy ul. Rylejewa we Lwowie, został zaprezentowany najnowszy tom wierszy poetki lwowskiej Stanisławy Nowosad pt. „Wierność”.
Są w nim zawarte przede wszystkim wiersze o tematyce religijnej i patriotycznej. Kilkanaście spośród ponad 100 utworów poetyckich zawartych w tomiku deklamowały słuchaczki Uniwersytetu Trzeciego Wieku we Lwowie, którego członkinią jest poetka.
Konsul RP we Lwowie Marian Orlikowski dostarczył piętnaście egzemplarzy książki „Wierność”, które uczestnicy spotkania mogli otrzymać wraz z autografem poetki. Dyplomata wręczył Stanisławie Nowosad bukiet kwiatów i zaproponował aby na jej cześć wspólnie zaśpiewano „Sto lat”. Następnie powiedział:
– Pani Stasia jest wszechobecna. Nie ma takiego wydarzenia ważnego dla środowiska polskiego we Lwowie, żeby pani Stasi nie było. Pani Stasia charakteryzuje się tym, że ma bardzo młodą duszę i ta młoda dusza wylewa się na zewnątrz. Poetka należy do Uniwersytetu Trzeciego Wieku, ale jest najlepszym przykładem tego, że nie ma drugiego, trzeciego, czwartego wieku – człowiek jest albo żywotny, albo jest tylko żywy. Pani Stasia jest żywotna. Sama frekwencja świadczy o tym, że pani Stasia to jest ktoś.
Stefania Łabaziewicz, która pełniła rolę konferansjera, w skrócie przedstawiła życiorys Stanisławy Nowosad. Poetka urodziła się w 1942 roku we Lwowie i przez całe życie mieszkała w tym mieście. Wiersze zaczęła pisać w szkole podstawowej. Pracowała najpierw w dawnym Ossolineum, a później jako bibliograf w bibliotece uniwersyteckiej, dorywczo pracowała w laboratorium prof. Henryka Mosinga w Instytucie Epidemiologii i Bakteriologii.
Utwory Stanisławy Nowosad weszły do antologii poezji religijnej „Miłość jak ziarno odwagi” (Białystok, 2000), „Habemus Papam” (Lwów, 2001). Wiersze jej publikowane były w „Gazecie Lwowskiej”, ostatnio w „Kurierze Galicyjskim”, czasopiśmie FOPnU „Nasze Drogi”. W 2008 roku ukazał się tomik poezji Stanisławy Nowosad pt. „Gdzie jesteś Ojczyzno?”, dzięki pomocy Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich (oddział w Poznaniu) oraz finansowemu wsparciu rektora Wyższej Szkoły Hotelarstwa i Gastronomii w Poznaniu.
Aby ukazać ducha poezji Stanisławy Nowosad posłużę się słowami filologa, poety i eseisty – Mariusza Olbromskiego. We wstępie, którym opatrzył on tom wierszy poetki lwowskiej czytamy: „Wierność zatem oznacza w tej książce trwanie w wierze, nadziei i miłości, w przywiązaniu do wspaniałych i prastarych tradycji łacińskiej archidiecezji lwowskiej. […] To wierność tablicom Mojżesza, tym dziesięciu strunom, na których poetka wygrywa dźwięczne kolędy, hymny, pieśni żałobne, pieśni okolicznościowe – ku większej chwale Wszechmocnego. Ale z tą wiernością łączy się jeszcze druga równie ważna i silna – to właśnie przywiązanie do bliskich jej osób współczesnych, do roślin, zwierząt, przedmiotów, do istniejącego świata, przenikniętego duchem transcendencji. I do świetnych tradycji kultury polskiej we Lwowie, do tradycji patriotycznych grodu nad Pełtwią”. Dalej autor pyta: „Któż lepiej może pojąć fenomen, rozumieć epifanię książki jak poetka, która całe życie poświęciła właśnie książce? Bezpośrednio z nią związała swój los. […] Poetycki raport z miasta Stanisławy Nowosad jest przede wszystkim szczery, bezpośredni, pisany bez dystansu, przekazywany w wierszach, które nie współgrają ze współczesnymi trendami literackimi, nowymi poetykami, programami. Czasem utwory jej pobrzmiewają nutą, jaką odnajdujemy w antologiach poezji barskiej. Raczej bliższa jest jej jednak szkoła poezji Leopolda Staffa, Kazimierza Wierzyńskiego, Jana Kasprowicza, Henryka Zbierzchowskiego, Mariana Hemara, Jerzego Lieberta, niż pierwszej i drugiej międzywojennej awangardy czy poetyki najnowszej, jest to przede wszystkim szkoła Adama Asnyka – umiłowanego przez poetkę mistrza. Powaga zaś, klimat duchowy tych wierszy przypomina myślenie i ton czułości, z jakim pisał o rodzinnym mieście Zbigniew Herbert. […] Wiersze jej zapisywane przez wiele lat stały się cenną kroniką lwowską, w której odnajdujemy postacie nie tyle charakterystyczne, co wyjątkowe w najnowszych dziejach miasta: wielu kapłanów, wiele osób świeckich. To swoisty poczet indywidualności malowanych słowem”.
Tom wierszy Stanisławy Nowosad „Wierność” został wydany nakładem czasopisma FOPnU Nasze Drogi przy wsparciu Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie.
Poniżej prezentujemy wiersz poetki, w którym, niejako streszczona jest całość przesłania, zawartego w jej ostatnich utworach poetyckich.
Wierność
Muszę być wierną tym waszym słowom,
Co otrzymałam w spuściźnie,
Zawsze i wszędzie, wciąż i na nowo
We Lwowie, małej ojczyźnie.
Muszę być wierna waszym naukom
W czynach, jak przykład zawartych,
Taki to przekaz dzieciom i wnukom
Służbę drugiemu podparły.
A dziś skropiona soplami lodu
Na tafli życia lustrzanej,
Jak ptak z rozdartym skrzydłem
za młodu
Śpiewam o własnej przegranej,
Śpiewam o bańce mydlanej.
Maria Basza
Tekst ukazał się w nr 12 (232) 30 czerwca – 16 lipca 2015
