Katyń i Smoleńsk – to miejsca, które pozostaną na zawsze w pamięci każdego Polaka.
Są to słowa kojarzące się z okrucieństwem, oszustwem, nienawiścią i bestialstwem wobec narodu polskiego. W Szkole Średniej nr 3 z polskim językiem nauczania w Mościskach został stworzony kącik pamięci „Katyń 1940 – Smoleńsk 2010”, w którym umieszczono materiały informacyjne, okolicznościowe oraz zdjęcia upamiętniające zbrodnie katyńską i katastrofę smoleńską.
W tym roku minęła 75 rocznica decyzji władz sowieckich o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych. Jest to jedna z najstraszniejszych zbrodni w historii Polski. 5 marca 1940 roku Biuro Polityczne KC WKP (b) podjęło uchwałę o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych przebywających w sowieckich obozach w Kozielsku, Starobielsku, Ostaszkowie, Twerze oraz polskich więźniów przetrzymywanych przez NKWD na obszarze przedwojennych wschodnich województw RP. W wyniku tej decyzji zgładzono ok. 22 tys. Polaków. Przez 50 lat rząd sowiecki starannie ukrywał prawdę o zbrodni. Winę próbowano zrzucić na Niemców. Dopiero w kwietniu 1990 roku Związek Radziecki oficjalnie przyznał, że polscy obywatele zostali rozstrzelani przez NKWD i oficjalnie oświadczył, że była to jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu.
10 kwietnia 2015 r. minęło 5 lat od tragedii pod Smoleńskiem, w której zginął prezydent RP Lech Kaczyński z małżonką, ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski oraz towarzyszące im 93 osoby, które podążały na obchody 70. rocznicy mordów katyńskich.
W hołdzie ofiarom ludobójstwa katyńskiego i ofiarom katastrofy smoleńskiej oraz dla upamiętnienia tych tragicznych wydarzeń w kąciku pamięci „Katyń 1940 – Smoleńsk 2010”, umieszczone zostały materiały informacyjne, okolicznościowe oraz zdjęcia upamiętniające zbrodnie lat 1940 i 2010 – „Katyń – Golgota Wschodu” oraz „Tragedia Smoleńska”. W ten sposób wyrażamy swoją solidarność z narodem polskim, popieramy wszelakie starania o odkrywanie prawdy historycznej oraz o uszanowanie pamięci i godności ofiar poległych w obronie Ojczyzny.
Osobom, które wówczas zginęły zostało zabrane życie, ale nie zabrano im najważniejszych cnót – wiary i miłości do Ojczyzny.
Maria Legowicz-Kopacz
Tekst ukazał się w nr 10 (230) 29 maja – 15 czerwca 2015
