W przeddzień obchodów 20-lecia Niepodległości Ukrainy, 24 sierpnia 2011 r. na kamienicę nr 17 przy ul. Ormiańskiej we Lwowie wrócił barokowy balkon. Renowacji dokonała trzynastka lwowskich kowali podczas trzymiesięcznych warsztatów pod przewodnictwem mistrza renowacji dzieł metalowych Andreasa Althammera z Niemiec. Warsztaty przeprowadzono w ramach ukraińsko-niemieckiego projektu „Municypalny rozwój i odnowienie starówki Lwowa”.
Historia kościoła sięga początku XVI wieku. Ks. Chodyniecki w „Historii miasta Lwowa” pisze: „Smutny wypadek w miejscu tym wydarzony, stał się początkiem kościoła tego. Wyzwoleńcy profesji krawieckiej, poróżniwszy się z majstrami swemi, wyszli na wędrówkę do cudzych krajów, będąc atoli od stróżów nocnych w tym miejscu zaskoczeni, wdali się w bitwę w której kilku zbiegów […]
Najkrótsza droga ze Lwowa do dawnej stolicy tych terenów Halicza prowadzi ul. Zieloną, dalej przez Bóbrkę i Rohatyn.
Moda na pseudowitraże.
Kamienica Bandinellich na lwowskim Rynku
Z historii poczty lwowskiej.
Na obszarze ziem Ukrainy wchodzących niegdyś w skład Rzeczypospolitej wielu narodów znajdowała się moc domów szlacheckich – pałaców i dworów, wybudowanych w XVIII i XIX w.
Ludność rzymskokatolicka mieszkała we Lwowie od czasów założenia miasta.
Fot. Marian Wachuła
W świadomości większości współczesnych przełom XIX-XX wieków kojarzy się z romantycznym duchem starych miast, elegancko ubranymi paniami i panami, duchem wielkości, która przeminęła.
Fot. Jurij Smirnow
Dziś, gdy tynki na starych kamienicach lwowskich odpadają lub odbijają się podczas remontów, można zobaczyć stare, sprzed II wojny światowej (może też i sprzed I wojny, za Najjaśniejszego Cesarza) napisy reklamowe, pisane farbą olejną.
Był rok 1620. Rzeczpospolitą od 33 lat władał Zygmunt III Waza – z Bożej łaski król Polski, wielki książę Litwy, książę ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, inflancki, a także dziedziczny król Szwedów, Gotów i Wandalów.
