Na zamówienie Towarzystwa Historycznego Polaków na emigracji w 1847 roku, znany medalier, główny grawer mennicy paryskiej Jean-Jacques Barre wykonał medal poświecony „…wodzowi polskiego powstania 1830 roku, …opiekunowi emigrantów, który stoicko znosił trudności losu, niezwyciężonemu w wierności” Adamowi Jerzemu Czartoryskiemu, przewodniczącemu Rządu Narodowego powstania, po upadku którego w 1831 r. wyemigrował do Francji. Paryska rezydencja księcia Czartoryskiego „Hotel Lambert”, zjednoczyła emigrantów. Książę cieszył się ogromnym autorytetem międzynarodowym, a jego współpraca z rządami europejskimi ukierunkowana była na walkę o niepodległość Polski.
W latach 1858-59 we Francji zostały wybite medale poświęcone kolejnemu działaczowi politycznemu, bohaterowi powstania listopadowego, wybitnemu uczonemu, historykowi, profesorowi Uniwersytetu Wileńskiego Joachimowi Lelewelowi. W czasie powstania był on przewodniczącym Stronnictwa Patriotycznego, członkiem rządu obywatelskiego, posłem na sejm powstańczy. Po upadku powstania emigrował do Francji i w 1831 roku stworzył w Paryżu Polski Komitet Narodowy, który za cel stawiał sobie odrodzenie Rzeczypospolitej, zniesienie pańszczyzny, demokratyczną władzę narodu, wspierał walkę innych państw o niepodległość. Policja Francji rozwiązała Komitet, a sam Lelewel uznany został za persona non grata. Od 1833 roku mieszkał w Brukseli.
„Za wolność naszą i waszą” – pod takim hasłem polscy emigranci brali udział w walce wyzwoleńczej narodów Europy w latach 1848-49. Medal wybity po 1849 roku poświęcony jest generałom Józefowi Bemowi i Henrykowi Dembińskiemu. Józef Bem dowodził obroną Wiednia w walkach z armia austriacką, później dowodził węgierskimi wojskami w walce przeciwko Austriakom i Rosjanom. W walkach tych również brał udział generał Henryk Dembiński.
W 1859 roku Antoine Bovy, wybitny szwajcarski rzeźbiarz i medalier, działający w Szwajcarii i Francji wykonał medal poświęcony 5. rocznicy śmierci lorda Dudleya Coutts Stuarta, angielskiego polityka. Po zapoznaniu się z Adamem Czartoryskim w 1831 roku lord Stuart stał się gorącym zwolennikiem niepodległości Polski i wiele jego publikacji czy wystąpień w parlamencie poświeconych było „kwestii polskiej”, wspierał materialnie emigrantów, założył Stowarzyszenie Literackie Przyjaciół Polski.
